อังคีรส คือ

• -คีรด
  ว. มีรัศมีซ่านออกจากพระกาย, เป็นพระนามของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง. (ป., ส.).

• อัง     ก. นำไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
• รส     น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น เช่น เปรี้ยว หวาน เค็ม ฝาด, โดยปริยายหมายถึง ความไพเราะ เช่น กลอนบทนี้ไม่มีรส. ( ป. , ส. ).
• อุรส    -รด น. “ผู้ที่เกิดแต่อก” คือ ลูก. (ส. อุรสฺย).
• อิงค์    น. ท่าทาง, อาการ, มักใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พุทธสิหิงค์ ซึ่งเป็นนามพระพุทธรูป หมายความว่า พระพุทธรูปที่มีท่าทางสง่างามดุจราชสีห์. (ป., ส. อิงฺค).
• การส่งคดี    การส่งเงิน เงินหรือคดีที่ส่ง
• มารสังคม    มาน- น. ผู้ที่เป็นภัยต่อสังคม.
• การส่งต่อ    การส่งผ่าน
• อักษรสูง    อักสอน- น. พยัญชนะที่คำเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงจัตวา ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์ fig0202.jpg (ไม้โท) เป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์ fig0203.jpg (ไม้ตรี) เป็นเสียงโท เช่น ขา ข่า ข้า ค
• บังคับซื้อ    เวนคืน ยึดเอา เคลื่อนย้าย เวรคืน
• มงคล่อ    ดู มองคร่อ.
• อังคณะ    น. ลาน, ที่ว่าง, สนาม. (ป., ส.).
• อังคณา    น. นาง, ผู้หญิง. (ป. องฺคนา; ส. องฺคน, องฺคนา).
• อังคาร    -คาน น. ชื่อวันที่ ๓ ของสัปดาห์; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๔ ในระบบสุริยะ มองเห็นด้วยตาเปล่า อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ ๒๒๘ ล้านกิโลเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลาง ๖,๗๘๗ กิโลเมตร มีพื้นผิวขรุขระและมีบรรยากาศเบา
• อังคาส    -คาด ก. ถวายอาหารพระ, เลี้ยงพระ. (ข.).
• อังคุฐ    -คุด น. นิ้วหัวแม่มือ. (ป. องฺคุฏฺ; ส. องฺคุษฺ).