อันติมสัจ คือ

• -มะสัด
  (ปรัชญา) น. ความจริงขั้นสุดท้าย, ความจริงขั้นสูงสุด.

• อัน     น. สิ่ง, ชิ้น; ทะลาย เช่น อันหมาก อันมะพร้าว; คำบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น,
• อันต     อันตะ- น. ลำไส้ใหญ่, ราชาศัพท์ว่า พระอันตะ. ( ป. ; ส. อนฺตฺร).
• อันติม     อันติมะ- ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. ( ป. ; อ. ultimate).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• สัจ     สัด, สัดจะ- น. ความจริง, ความจริงใจ, เช่น ทำงานร่วมกันต้องมีสัจจะต่อกัน. ( ป. สจฺจ; ส. สตฺย).
• จินต    จินตะ- ก. คิด. (ป., ส.).
• จินต-    จินตะ- ก. คิด. (ป., ส.).
• จินต์    จินตะ- ก. คิด. (ป., ส.).
• เวอร์จิล การ์เนตต์ ทอมสัน    ทอมสัน เวอร์จิล ทอมสัน
• เริ่มสิ่งที่อันตรายเกินไป    เริ่มสิ่งที่ยากเกินไป
• จ่อ    ๑ ก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าไปใกล้หรือเกือบจดสิ่งอื่น เช่น เอายาดมจ่อจมูก; มุ่งอยู่เฉพาะกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักใช้เข้าคู่กับคำ จด เป็น จดจ่อ เช่น เขามีใจจดจ่อกับงาน. ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะสานชนิดหนึ่
• จ้อ    ว. อาการที่พูดหรือคุยเรื่อยไปไม่หยุดปาก เช่น พูดจ้อ.
• จ๋อ    น. คำใช้เรียกลิงหรือเด็กที่ซนอย่างลิงว่า อ้ายจ๋อ.
• อ.จ.    อาจารย์
• อีจู้    น. เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, กระจู้ หรือ จู้ ก็เรียก.