อัป- คือ

• อับปะ-
  คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ, ใช้ อป ก็ได้. (ป., ส. อป).

• อัป     อับปะ- คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ,
• ปือ    ว. เต็ม, มาก.
• ปื้อ    ว. ดำมืด, มักใช้ประกอบคำ ปึ้ด เป็น ปึ้ดปื้อ.
• ปื๋อ    ว. จัด, มักใช้ประกอบสีดำสีเขียวว่า ดำปื๋อ เขียวปื๋อ.
• ป้อ    ว. อาการของไก่ที่คึกกรีดปีกไปมา, มีอาการกรีดกราย หยิบหย่ง; อ่อน เช่น ไข่ป้อ; ป๋อ.
• ป๋อ    ก. แสดงอาการโดยจงใจหรือไม่จงใจให้เห็นเด่น ผึ่งผาย องอาจ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น.
• อุป    pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
• ปี่อ้อ    น. ปี่ที่ลำตัวหรือเลาทำด้วยไม้รวกปล้องเดียวไม่มีข้อ ยาวราว ๒๔ เซนติเมตร ตามลำตัวนิยมใช้ไฟหรือตะกั่วร้อน ๆ ลนให้เป็นลวดลายต่าง ๆ ตอนหัวและท้ายของเลาปี่มักใช้ทองเหลืองหรือเงินเลี่ยมไว้เพื่อกันแตกและให
• อ.อ.ป.    องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้
• ปั้นเจ๋อ    ว. เจ้าหน้าเจ้าตา.
• ปิดบังชื่อ    ไม่ระบุชื่อ
• ปีเสือ    ปีขาล ขาล
• ปึมปื้อ    ดู กระดาดดำ.
• ปุ่มข้อมือ    ตานกแก้ว
• ปูเสื่อ    ปกคลุมไปด้วยก้อนที่สานกันยุ่ง ปูพรม มีผิวหน้าที่ด้าน เป็นก้อนหนา