อาหารขบเคี้ยว คือ

• อาหารว่าง

• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาหาร     น. ของกิน, เครื่องค้ำจุนชีวิต, เครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต, เช่น อาหารเช้า อาหารปลา อาหารนก; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาร     ๑ หาน ก. แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน (ใช้แก่วิธีเลข). น. เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ ÷ ว่า เครื่องหมายหาร. ๒ หาน น. สิ่งที่เอาไปได้; การนำไป,
• ขบ     ๑ ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบ บาทา. ( โลกนิติ );
• ขบเคี้ยว     v. ขบและเคี้ยว ชื่อพ้อง: เคี้ยว, ขบ ตัวอย่างการใช้: ลิ้นเป็นตัวที่ช่วยดุนอาหารให้ฟันได้ขบเคี้ยวอาหารได้สะดวก
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคี้ย     ( ถิ่น ; กลอน ) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ( ม. คำหลวง ทศพร).
• เคี้ยว     ๑ ก. บดให้แหลกด้วยฟัน. ๒ ว. คด เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. ( โลกนิติ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.
• การขบเคี้ยว    การกัดฟัน การงับด้วยฟัน
• เคี่ยวอาหาร    ต้ม เคี่ยว
• อาหารขยะ    จังค์ฟู้ด อาหารมีคุณค่าทางอาหารต่ํา อาหารที่มีคุณค่าต่ําแต่มีแคลอรี่สูง
• อาหารข้น    อาหารสัตว์แบบข้น
• ขนมขบเคี้ยว    ของกินเล่น ของขบเคี้ยว ขนม อาหารว่าง
• ของขบเคี้ยว    น. ของกินเล่นที่ไม่เจตนากินให้อิ่ม.