อาเศียร- คือ

• อาสิระ-, -เสียนระ-
  น. การอวยพร. (ส. อาศิสฺ คำนี้เมื่อนำหน้าอักษรต่ำและตัว ห ต้องเปลี่ยน ส เป็น ร เป็น อาศิร และแผลงเป็น อาเศียร ก็มี; ป. อาสิ ว่า ความหวังดี).

• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาเศียร     อาสิระ-, -เสียนระ- น. การอวยพร. ( ส. อาศิสฺ คำนี้เมื่อนำหน้าอักษรต่ำและตัว ห ต้องเปลี่ยน ส เป็น ร เป็น อาศิร และแผลงเป็น อาเศียร ก็มี; ป.
• เศียร     เสียน น. หัว เช่น เศียรพระพุทธรูป ทศกัณฐ์มีสิบเศียรยี่สิบกร, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระเศียร. ( ส. ศิร; ป. สิร); เรียกไพ่ตอง ๓ ใบ พวกเดียวกัน
• อาเศียรพจน์    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• อาเศียรพาท    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• อาเศียรวาท    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• อาเศียรวจนะ    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• เข้าเศียร    ก. เอาไพ่ตอง ๓ ใบพวกเดียวกันแต่ไม่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ เศียร.
• อาเกียรณ์    -เกียน ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด. (ส. อากีรฺณ; ป. อากิณฺณ).
• ทศเศียร    ทศกัณฐ์ ทศกัณธร ทศครีพ ทศพักตร์ ทศมุข ท้าวราพณะ
• มิคเศียร    น. ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้ายตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).
• พระเศียร    หัว ศีรษะ เศียร
• มฤคเศียร    -, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี ก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
• สามเศียร    น. ไพ่ตองที่เข้าเศียร แล้ว ๓ ชุด.
• กำแพงเศียร    น. ไก่พันทาง มีหงอนเป็นจัก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).