อุปนิกขิต คือ
"อุปนิกขิต" การใช้
- อุปะนิกขิด, อุปะนิกสิด
ก. เก็บไว้, รักษาไว้.
น. คนสอดแนม, จารชน. (ป. อุปนิกฺขิตฺต; ส. อุปนิกฺษิปฺต).
- อุ น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
- อุป pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
- ปน ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
- นิ ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
- อุปนิกษิต อุปะนิกขิด, อุปะนิกสิด ก. เก็บไว้, รักษาไว้. น. คนสอดแนม, จารชน. (ป. อุปนิกฺขิตฺต; ส. อุปนิกฺษิปฺต).
- อักขรวิบัติ น. การเขียน อ่าน หรือออกเสียงไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี.
- อุปนัย อุปะ-, อุบปะ- น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนย่อยไปหาส่วนรวม, คู่กับ นิรนัย. (อ. induction).
- อุปนิษัท อุปะ-, อุบปะ- น. ชื่อคัมภีร์ภาษาสันสกฤตกลุ่มหนึ่ง คัมภีร์อุปนิษัทรุ่นแรกเป็นพื้นฐานของศาสนาพราหมณ์ที่สอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากอาตมัน. (ส.).
- อุปนิสัย อุปะนิไส, อุบปะนิไส น. ความประพฤติที่เคยชินเป็นพื้นมาในสันดาน เช่น ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จไปเทศน์โปรดผู้ใดจะต้องทรงพิจารณาถึงอุปนิสัยของผู้นั้นก่อน, ความประพฤติที่เคยชินจนเกือบเป็นนิสัย เช่น นักเร
- อุลปนะ อุนละปะ- น. การกล่าวอ้าง, การเรียกร้อง. (ป. อุลฺลปน).
- ต่อไปนี้ ต่อจากนี้ไป หลังจากนี้ ดังนี้ ถัดไป จากนี้ไป ตั้งแต่นี้ไป
- นฤปนีติ -ปะนีติ น. พระราโชบาย. (ส.).
- ยาปนมัต น. อาหารที่พอจะให้ร่างกายดำรงอยู่ได้. ว. สักว่ายังชีวิตให้เป็นไป, พอเลี้ยงชีพ, พอเยียวยาชีวิต, ภาษาตลาดมักพูดว่า ยาปรมัดไส้. (ป. ยาปนมตฺต).
- อุปนิสัยใจคอ นิสัย
- สลักข้อต่อ ข้อมือ