อุปริม คือ
อุปะริมะ-, อุบปะริมะ-
ว. อยู่สูงสุด, เบื้องบนที่สุด. (ป.).
- อุ น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
- อุป pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
- อุปริ อุปะริ, อุบปะริ คำประกอบหน้าศัพท์ภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เบื้องบน ข้างบน. ( ป. , ส. ).
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ปริ ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- ริม น. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; ( ปาก ) เกือบ, จวน, เช่น
- อุปริม- อุปะริมะ-, อุบปะริมะ- ว. อยู่สูงสุด, เบื้องบนที่สุด. (ป.).
- มีประโยชน์ต่อ มีผลดีต่อ ส่งเสริม อำนวยประโยชน์
- อุปราคาที่มืดหมด สิ่งรวมยอด
- ไม่มีประโยชน์ต่อ ไม่มีความสําคัญต่อ
- ปรือ ๑ ปฺรือ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Scleria poaeformis Retz. ในวงศ์ Cyperaceae ขึ้นในน้ำ ใบยาว ๆ ใช้มุงหลังคาและสานเสื่อเป็นต้น, อีสานเรียก แวง. (๒) ดู กกช้าง. ๒ ปฺรือ ว. ลักษณะอาการของนัยน์ตาที่หรี่เพ
- ปรื๋อ ปฺรื๋อ ว. อาการที่นกบินพุ่งไปอย่างเร็ว, โดยปริยายหมายความว่า มีอาการรวดเร็วเช่นนั้น เช่น แล่นปรื๋อ วิ่งปรื๋อ.
- ปร๋อ ปฺร๋อ ว. อาการที่นกบินเร็ว, โดยปริยายหมายความว่า เร็ว, แคล่วคล่อง, ว่องไว, ไม่ติดขัด, เช่น วิ่งปร๋อ พูดไทยได้ปร๋อ.
- มือ ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น, เรียกสิ่งหรืออุปกรณ์บางชนิดที่มีรูปร่างอย่างมือและใช้จับแทนมือได้ เช่น มือกล มือหุ่นยนต์; เรียกผู้ร่วมเล่น
มือถือ