อุษณกาล คือ

• น. ฤดูร้อน.

• อุ     น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
• อุษณ     อุดสะนะ- น. ความร้อน; ฤดูร้อน; ของร้อน. ว. ร้อน, อบอุ่น. ( ส. , ป. อุณฺห).
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาล     ๑ กาน, กาละ- น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. ( ป. , ส. ). ๒ กาน ( โบ ) น. คำประพันธ์.
• อุษณกร    -กอน น. “ผู้กระทำความร้อน” หมายถึง พระอาทิตย์.
• โบราณกาล    สมัยก่อน สมัยโบราณ อดีต เก่าแก่ โบราณ อดีตกาล อดีตสมัย ดึกดําบรรพ์ สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ก่อนประวัติศาสตร์ นมนาน นานนม บรรพกาล
• วิเศษณการก    วิเสสะนะ- (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของ เขากินด้วย เขามาสู่ ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถ เขากิน เขามา.
• ยุคโบราณกาล    เก่ามากจนไม่รู้วันเดือนปี ไม่มีวันที่
• อุษณาการ    อุดสะนา- น. อาการเร่าร้อน. (ส. อุษฺณาการ; ป. อุณฺหาการ).
• ซึ่งตกทอดมาจากโบราณกาล    ขนานแท้ ต้นตำรับ อย่างปกติชนทั้งหลาย เป็นทางราชการ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ เป็นประเพณี
• อันตกาล    น. เวลาตาย. (ส.).
• อุษณ-    อุดสะนะ- น. ความร้อน; ฤดูร้อน; ของร้อน. ว. ร้อน, อบอุ่น. (ส., ป. อุณฺห).
• อาลักษณ์    ๑ น. ผู้ทำหน้าที่ทางหนังสือในราชสำนัก. ๒ น. การเห็น, การสังเกต. (ส.).
• นิรมาณกาย    -ระมานนะกาย น. กายที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ ของพระพุทธเจ้า ซึ่งมีอันเปลี่ยนแปลงไปเหมือนสิ่งที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ อื่น ๆ, ตามคติมหายานเชื่อว่า เป็นรูปปรากฏของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า คือ ธรรมกาย.
• การทําให้อัปลักษณ์    การทําให้น่าเกลียด