อุษณกร คือ

• -กอน
  น. “ผู้กระทำความร้อน” หมายถึง พระอาทิตย์.

• อุ     น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
• อุษณ     อุดสะนะ- น. ความร้อน; ฤดูร้อน; ของร้อน. ว. ร้อน, อบอุ่น. ( ส. , ป. อุณฺห).
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• อุษณกาล    น. ฤดูร้อน.
• อุปกรณ์วัดปริมาณกับมันตรังสี    การวัดปริมาณยาที่ให้
• วารณกร    น. งวงช้าง. (ส.).
• อุษณ-    อุดสะนะ- น. ความร้อน; ฤดูร้อน; ของร้อน. ว. ร้อน, อบอุ่น. (ส., ป. อุณฺห).
• วิเศษณการก    วิเสสะนะ- (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของ เขากินด้วย เขามาสู่ ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถ เขากิน เขามา.
• ทารุณกรรม    ทารุนนะกำ น. การกระทำอย่างโหดร้าย. (ส.).
• มรณกรรม    มอระนะกำ น. ความตาย.
• วรรณกรรม    น. งานหนังสือ, งานประพันธ์, บทประพันธ์ทุกชนิดทั้งที่เป็นร้อยแก้วและร้อยกรอง, เช่น วรรณกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ วรรณกรรมของเสฐียรโกเศศ วรรณกรรมฝรั่งเศส วรรณกรรมประเภทสื่อสารมวลชน; (กฎ) งานนิพนธ์ที่ทำขึ้น
• อัปลักษณ์    อับปะ- ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา), มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น รูปร่างอัปลักษณ์ หน้าตาอัปลักษณ์, อปลักษณ์ ก็ว่า. (ส. อปลกฺษณ; ป. อปลกฺขณ).
• อุษณรัศมี    ว. มีรัศมีร้อน หมายถึง พระอาทิตย์, คู่กับ สีตลรัศมี มีรัศมีเย็น หมายถึง พระจันทร์.
• อุษณรุจี    ว. มีแสงอันร้อน หมายถึง พระอาทิตย์.
• อุษณีษ์    น. มงกุฎ; กรอบหน้า. (ส.; ป. อุณฺหีส).

• นายแพทย์ อานิก อุษณกรกุล