อโฆษะ คือ

• ว. ไม่ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงไม่สั่น ในภาษาไทยได้แก่เสียง อ เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะสะกด และเสียง ก ค จ ช ซ ต ท ป พ ฟ ฮ เสียงสระในภาษาไทยไม่เป็นอโฆษะ, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงไม่ก้องว่า พยัญชนะอโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๑, ๒ ของวรรค และ ศ ษ ส. (ส.; ป. อโฆส).

• โฆษะ     ว. ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงสั่นในภาษาไทยได้แก่เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง ง น ม ย ร ล ว และเสียงสระทุกเสียง,
• พยัญชนะอโฆษะ    พยัญชนะเสียงไม่ก้อง
• ออกเสียงอโฆษะ    ออกเสียงไม่ก้อง
• เสียงโฆษะ    เสียงก้อง
• สื่อโฆษณา    1) n. ชื่อพ้อง: โฆษณา 2) n. สื่อที่กระทำการไม่ว่าโดยวิธีการใดๆ ให้ประชาชนเห็นหรือทราบข้อความ ชื่อพ้อง: โฆษณา ตัวอย่างการใช้: สื่อโฆษณาทุกชนิดในฝรั่งเศสต้องเป็นภาษาฝรั่งเศสเท่านั้น
• ออกเสียงโฆษะ    ออกเสียงก้อง
• คฤโฆษ    คะรึโคด (กลอน) ก. กึกก้อง, ดังลั่น, เช่น คฤโฆษกลองฆ้องเคล้า คลี่ดูริย. (ยวนพ่าย).
• นฤโฆษ    นะรึโคด (แบบ) ก. ดังออก, กึกก้อง. (ส.).
• นิรโฆษ    -ระโคด (แบบ) น. เสียงดัง, เสียงกึกก้อง. ว. ไม่มีเสียง, เงียบ, สงบ, สงัด. (ส.).
• อุโฆษ    -โคด ว. กึกก้อง. (ส. อุทฺโฆษ; ป. อุคฺโฆส).
• โฆษก    โคสก น. ผู้ประกาศ, ผู้โฆษณา, เช่น โฆษกสถานีวิทยุ; ผู้แถลงข่าวแทน เช่น โฆษกพรรคการเมือง. (ส.; ป. โฆสก ว่า ผู้ป่าวร้อง, ผู้โฆษณา).
• โฆษณา    โคดสะนา ก. เผยแพร่ข้อความออกไปยังสาธารณชน; ป่าวร้อง, ป่าวประกาศ, เช่น โฆษณาสินค้า; (กฎ) กระทำการไม่ว่าโดยวิธีใด ๆ ให้ประชาชนเห็นหรือทราบข้อความเพื่อประโยชน์ในทางการค้า. (ส.; ป. โฆสนา).
• โฆษิต    ก. กึกก้อง, ป่าวร้อง. (ส.; ป. โฆสิต).
• (สมุทรโฆษ)    มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘
• ผู้โฆษณา    (กฎ) น. บุคคลซึ่งรับผิดชอบในการผลิตสิ่งพิมพ์และจัดให้สิ่งพิมพ์นั้นแพร่หลายด้วยประการใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นโดยการขาย เสนอขาย จ่ายแจก หรือเสนอจ่ายแจก และไม่ว่าการนั้นจะเป็นการให้เปล่าหรือไม่.