เกริน คือ

• เกฺริน
  น. ส่วนที่ต่อขึ้นไปที่หัวหรือท้ายราชรถ หรือขนาบอยู่ ๒ ข้างบุษบก มีลักษณะคล้ายโขนเรือที่งอนอ่อน.

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กริน     กะ- ( แบบ ) น. ช้าง, ช้างพลาย, เช่น กรินไกรอาสนอัศวาชี. ( ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). ( ส. ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริน     ก. เทให้ไหลออกเรื่อย ๆ ทีละน้อย เช่น รินน้ำใส่ถ้วย. ว. เรื่อย ๆ, น้อย ๆ, เช่น น้ำไหลริน ลมพัดริน ๆ. น. ทองคำที่มีเนื้อหย่อนกว่าเนื้อ ๔
• เกริ่น    ๑ เกฺริ่น ก. บอกข่าวให้รู้ล่วงหน้า เช่น เกริ่นข่าว, อาการที่ฝ่ายชายร้องนำในเพลงพื้นเมือง เช่น เพลงฉ่อย เพลงเกี่ยวข้าว เพื่อเชื้อเชิญฝ่ายหญิงให้ร้องตอบ; ร้องหา, เรียกหา, เช่น นกเขาขันเกริ่น ผีกู่เกริ
• น่าเกรง    ไม่มีศิลธรรม ไม่ศักดิ์สิทธิ์
• เกรมลิน    เอลฟ์ ตัวเอลฟ์
• กระเกริ่น    (กลอน) ว. ระบือ เช่น กระเกริ่นกระเกริกกฤษฎา. (อุเทน).
• โกร๋นเกร๋น    (ปาก) ว. โกร๋น.
• กระทำเกิน    ทำเลยเถิด
• การเกริ่น    การกล่าวนํา การขึ้นต้น การอารัมภบท ความนํา บทนํา
• ตัวเกรมลิน    สัตว์ในจินตนาการที่คนมักต่อว่ามันเมื่อเครื่องจักรหยุดทํางาน
• น่ายำเกรง    ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม มีศักดิ์ศรี มีหน้ามีตา
• น่ายําเกรง    น่าคร้ามเกรง น่าเกรงขาม น่านับถือ น่ายกย่อง น่าเคารพ

• เกรินชูเบิร์ตในฉากเซ็กซ์ร้อน
• เกรินฮอฟแมนเลดี้ดอกทอง