เกาเหลียง คือ

• ๑
  -เหฺลียง
  น. ชื่อเหล้าจีนชนิดหนึ่ง. (จ.).
  ๒
  -เหฺลียง
  น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกา     ก. เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น, อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่.
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• หลี     หฺลี น. ชื่อมาตราจีน คือ ๑๐ หลี เป็น ๑ หุน.
• ลี     ก. ไป.
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• เหล้าเกาเหลียง    เกาเหลียง
• ดินเกาเหลียง    ดินขาว ดินนวล ดินเกาลิน เกาลิน เกาเหลียง ดินขาวใช้ทํากระเบื้อง
• เกาเหลา    -เหฺลา น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
• เก้าเหลี่ยม    n. รูปทรงที่มีด้านที่เป็นสัน 9 ด้าน ชื่อพ้อง: ทรงเก้าเหลี่ยม, รูปเก้าเหลี่ยม ตัวอย่างการใช้: เหรียญห้าบาทรุ่นที่ใช้กันอยู่ได้รับการออกแบบให้มีเก้าเหลี่ยม
• รูปเก้าเหลี่ยม    ทรงเก้าเหลี่ยม เก้าเหลี่ยม
• เหล้าสาเก    n. เหล้าของประเทศญี่ปุ่น clf.: แก้ว, ขวด
• การผ่าเหล่า    การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม
• ขี้กาเหลี่ยม    ดู กระดอม.