เขื่อนกันคลื่น คือ

• ท่าเรือชนิดยื่นออกไปในน้ำ
  ท่าเรือใหญ่
  ผูกกับท่าเรือ
  ฝาค้ำ
  ฝาหรือเสากลางหน้าต่าง
  สะพานที่ยื่นออกไปในน้ำ
  เสาสะพาน
  พนัง
  เขื่อนกั้นทะเล

• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขื่อน     น. เครื่องป้องกันไม่ให้ดินริมน้ำพัง, สิ่งที่สร้างขึ้นขวางกั้นลำน้ำ เพื่อกักเก็บน้ำไว้ใช้ประโยชน์ในทางชลประทานเป็นต้น เช่น เขื่อนเจ้าพระยา,
• ขื่อ     น. ชื่อไม้เครื่องบนสำหรับยึดหัวเสาด้านขวาง; เครื่องจองจำนักโทษ ทำด้วยไม้มีช่องสำหรับสอดมือหรือเท้าแล้วมีลิ่มตอกกำกับกันขื่อหลุด;
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• นค     นะคะ- ( แบบ ) น. ภูเขา. ( ป. , ส. ).
• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• คลื่น     คฺลื่น น. น้ำในทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น
• ลื่น     ก. เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย เช่น เขาลื่นหกล้ม ลูกแก้วลื่นไปตามราง. ว. มีลักษณะทำให้เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย
• ทําเขื่อนกั้น    เก็บน้ําด้วยเขื่อน กั้นเขื่อน
• คลาดเคลื่อนกัน    แตกต่างกัน
• ในคืนก่อน    ตลอดคืน เมื่อคืน ในเวลาอันสั้น
• นั่งผ่อนคลายใน    นั่งจมใน
• น้ำนอนคลอง    น. น้ำในคลองซึ่งไหลลงไม่หมด เหลือน้ำอยู่มาก เพราะมีน้ำหนุนขึ้นมา.

• กล่องเกเบี้ยนสำหรับการป้องกันเขื่อนกันคลื่น