เขือง คือ

• น. (๑) ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Smilax วงศ์ Smilacaceae เถามีหนาม เหง้าแข็ง เช่น เขืองสร้อย (S. davidiana A. DC.) ดอกสีขาวอมเขียว ผลกลม สุกสีแดง.
  (๒) ดู กะตังใบ.

• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขือ     ๑ น. ชื่อปลาในสกุล Taenioides และ Brachyamblyopus วงศ์ Gobioididae ลำตัวยาวเรียว แบนข้าง และเป็นสีชมพูโดยตลอด
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เขื่อง    ๑ ว. ค่อนข้างใหญ่, ค่อนข้างโต. ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. ที่ซึ่งปลาช่อนปลาดุกอาศัยอยู่เวลาไข่.
• คุยเขื่อง    (ปาก) ก. พูดจาแสดงความใหญ่โต.
• ปมเขื่อง    น. ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่เหนือกว่าบุคคลอื่น. (อ. superiority complex).
• เข้าตอง    ก. เอาไพ่ตอง ๓ ใบที่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ ตอง.
• เข้าห้อง    เข้าสู่การสนทนา
• เข้าเมือง    การเข้าเมือง
• เข้าเรื่อง    ว. ตรงประเด็นของเรื่อง; มีสาระ, ได้เรื่องได้ราว; มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น พูดไม่เข้าเรื่อง ทำไม่เข้าเรื่อง.
• ช่องเขา    น. เส้นทางที่ใช้เป็นทางข้ามจากทิวเขาด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง, ช่องที่อยู่ในระหว่างเขา ๒ ลูก.
• ซึ่งคุยเขื่อง    ซึ่งคุยโว บวมโต โป่ง
• น้องเขย    n. สามีของน้องสาว ตัวอย่างการใช้: บ้านของน้องสาวน้องเขยอยู่ในรั้วเดียวกันกับบ้านคุณพ่อคุณแม่
• เขตเมือง    n. พื้นที่ที่เป็นที่ชุมนุมของผู้คน บ้านเรือน และสถานที่สำคัญต่างๆ ของเมืองนั้น ตัวอย่างการใช้: เขตเมืองกำหนดด้วยบริเวณที่มีประชากรตั้ง 10,000 คนขึ้นไป clf.: เขต
• เขาเอง    ตัวเขาเอง