เจนปาก คือ

• ขึ้นปาก
  คล่องปาก

• เจ     น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ( จ. ว่า แจ).
• เจน     ว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน,จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง.
• จน     ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• ขึ้นปาก    ก. เจนปาก, คล่องปาก.
• คันปาก    v. อาการที่อยากจะพูด ตัวอย่างการใช้: เรามักได้ยินเสมอว่า อุดมคติกินไม่ได้ ผมคันปากนักอยากจะตอบเสียเหลือเกินว่าใครเล่าจะบ้าพอที่จะกินแกลบ
• ชินปาก    v. พูดบ่อยๆ จนคุ้นเคยสามารถพูดได้คล่อง be accustomed to speaking (in a certain situation) ตัวอย่างการใช้: แสดงละครเรื่องนี้ จอยต้องฝึกพูดอยู่เสมอ เพราะเป็นภาษาสมัยก่อน คำบางคำจึงไม่ชินป
• ลั่นปาก    ก. ให้คำมั่น.
• ยิ้มกว้างจนปากจะถึงหัว    ยิ้มกว้างตลอด
• บ้วนปาก    ก. ล้างปากด้วยอาการที่อมน้ำแล้วบ้วนออกมา.
• เงินปากผี    น. เงินที่ใส่ไว้ในปากคนตายตามประเพณี.
• คนปากจัด    คนพูดมากเกินไป
• คนปากบอน    คนปากสว่าง คนปากโป้ง นกกะปูด
• คนปากพล่อย    คนปากสว่าง คนปากโป้ง คนปากเปราะ