เจ้าสําบัดสํานวน คือ

• เจ้าสํานวน

• เจ     น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ( จ. ว่า แจ).
• เจ้า     ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น เจ้านคร; เชื้อสายของกษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป, บางแห่งหมายถึงพระเจ้าแผ่นดินก็มี เช่น
• จ้า     ว. จัด, ยิ่ง, แรง, (ใช้แก่สี แสง หรือเสียง) เช่น สีจ้า แสงจ้า.
• สําบัดสํานวน     สํานวนโวหาร การพูดเล่นลิ้น เล่นลิ้น
• บัด     น. เวลา, เมื่อ, ครั้ง, คราว; ทันใด.
• สํานวน     คําคม คําพังเพย พังเพย สํานวนโวหาร โวหาร ลิ้นลม ท่วงทํานอง
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• เจ้าสํานวน    เจ้าสําบัดสํานวน
• เล่นสําบัดสํานวน    ตีฝีปาก ตีสํานวน ตีโวหาร เล่นสํานวน
• เจ้าสำบัดสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• ซึ่งชอบสําบัดสํานวน    ซึ่งชอบโต้คารม ซึ่งชอบโต้แย้ง
• จํานวนเจ็ดสิบ    เจ็ดสิบ กลุ่มที่มี 7 คน จํานวนสิบคูณเจ็ด เลข 70
• เจ้าสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• จํานวนเจ็ด    เลขเจ็ด