เตาหม้อ คือ

• กาน้ำ
  ภาชนะหุงต้ม
  หม้อต้มน้ำให้เป็นไอ
  หม้อน้ำ
  หม้อไอน้ำ

• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เตา     น. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มหรือเผาสิ่งต่าง ๆ ตามปรกติใช้ฟืนหรือถ่าน ถ้าใช้สิ่งอื่น ๆ ก็เรียกชื่อตามสิ่งนั้น ๆ เช่น เตาแก๊ส เตาไฟฟ้า.
• ตา     ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
• หม้อ     น. ภาชนะประเภทหนึ่ง มีรูปทรงต่าง ๆ สำหรับใส่ของหรือใช้งานบางอย่าง, เรียกตามสิ่งที่ใช้ทำก็มี เช่น หม้อดิน หม้อทองเหลือง หม้ออะลูมิเนียม,
• อุดเตา    น. เตารีด, เครื่องทำด้วยโลหะ สำหรับรีดผ้าให้เรียบโดยอาศัยความร้อนเช่นถ่าน หรือ ไฟฟ้า.
• เตาหุงต้ม    เตา เตาฟืน เตาทำอาหาร เตาไฟทำอาหาร เตาประกอบอาหาร
• ฝาหม้อ    n. ส่วนที่ใช้ปิดหม้อ ด้านบนมีหูจับกันความร้อน ชื่อพ้อง: ฝา ตัวอย่างการใช้: แม่เปิดฝาหม้อทิ้งไว้เพราะกลัวกะทิจะล้น clf.: ฝา
• ยาหม้อ    น. ยาไทยที่ประกอบด้วยสมุนไพร กระดูกสัตว์ และเครื่องยาอื่น ๆ ใส่หม้อต้มแล้วกินน้ำที่เคี่ยวจนงวดเพื่อบำบัดโรค.
• เข้าหม้อ    (ปาก) ก. ลืมวิชาความรู้ที่ได้เรียนมา.
• เตาหลอม    คนงานโรงหลอม ผู้ถลุงแร่ ผู้หลอม เครื่องถลุงแร่ เครื่องหลอม โรงถลุงแร่ โรงหลอม เตา
• ตะแกรงสําหรับตั้งหม้อบนเตาไฟ    โครงเหล็กสําหรับตั้งหม้อบนเตาไฟ
• โครงเหล็กสําหรับตั้งหม้อบนเตาไฟ    ตะแกรงสําหรับตั้งหม้อบนเตาไฟ
• ตาเหม่อ    ตาลอย เหม่อลอย
• ตาหมากรุก    น. เรียกผ้าที่มีลายเป็นตารางสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบบกระดานหมากรุกมีสีสลับกันว่า ผ้าตาหมากรุก.
• สะตาหมัน    น. สวน. (ช. สะ ว่า หนึ่ง, ตาหมัน ว่า สวน).