เถยจิต คือ

• น. จิตประกอบด้วยความเป็นขโมย, จิตคิดขโมย. (ป. เถยฺยจิตฺต).

• เถย     เถยยะ- น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). ( ป. เถยฺย).
• จิ     ( แบบ ) ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์. ( ทวาทศมาส ).
• จิต     จิด, จิดตะ- น. ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ คิดและนึก, (โบ เขียนว่า จิตร), ลักษณนามว่า ดวง. ( ป. จิตฺต).
• เถย-    เถยยะ- น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). (ป. เถยฺย).
• ตัถย์    ตัด (แบบ) น. ความเป็นอย่างนั้น, ความจริง. ว. เป็นอย่างนั้นจริง. (ส.).
• เถยสังวาส    น. ลักเพศ. (ป. เถยฺยสํวาส).
• เถยเจตนา    น. เจตนาในทางเป็นขโมย, ความตั้งใจจะขโมย. (ป. เถยฺยเจตนา).
• เสียจริต    ว. เป็นบ้า, มีสติวิปลาส, วิกลจริต.
• รอยจุมพิต    รอยจูบ
• ต่อล้อต่อเถียง    ว. โต้เถียงกันไปมาไม่หยุดหย่อน.
• คนเสียจริต    n. ผู้ที่มีสติไม่สมประกอบหรือไม่ปกติ ชื่อพ้อง: คนบ้า, คนเสียสติ, คนวิกลจริต ตัวอย่างการใช้: เขาถูกทรมานจนบัดนี้กลายเป็นคนเสียจริตไปแล้ว clf.: คน
• ที่ไม่สบายจากการเดินทางโดยรถยนต์    เมารถ
• ตกใต้เถรเทวทัต    (สำ) ก. ตกนรกขุมต่ำสุด.
• ประพฤติตัวป่าเถื่อน    เกเร ทําตัวเกเร
• เถลิงราชสมบัติ    ขึ้นครองราชสมบัติ ครองราชย์ เถลิงถวัลย์ราชสมบัติ