เถร- คือ

• เถน, เถระ-
  น. พระผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่า พระมีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป เรียกว่า พระเถระ. (ป.).

• เถร     เถน, เถระ- น. พระผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่า พระมีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป เรียกว่า พระเถระ. ( ป. ).
• เถรี    น. พระเถระผู้หญิง. (ป.).
• เถรานุเถระ    น. พระเถระผู้ใหญ่ผู้น้อย. (ป.).
• อนุเถระ    น. พระเถระชั้นผู้น้อย. (ป.).
• เถรภูมิ    เถระพูม น. ขั้นหรือชั้นแห่งพระเถระ, ทางคณะสงฆ์จัดภิกษุเป็น ๓ ชั้น ชั้นต้น คือ นวกภูมิ (ชั้นใหม่) มีพรรษาต่ำกว่า ๕ ชั้นกลาง คือ มัชฌิมภูมิ (ชั้นกลาง) มีพรรษาตั้งแต่ ๕ ถึง ๙ และชั้นสุดคือ เถรภูมิ (ชั้
• เถระ    เถน, เถระ- น. พระผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่า พระมีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป เรียกว่า พระเถระ. (ป.).
• เถรตรง    (สำ) ว. ซื่อหรือตรงจนเกินไป, ไม่มีไหวพริบ, ไม่รู้จักผ่อนผันสั้นยาว, ไม่รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา.
• เถรวาท    เถระวาด น. ลัทธิที่ถือตามคติซึ่งพระเถระพุทธสาวกได้ทำสังคายนาไว้, หินยาน หรือ ทักษิณนิกาย ก็ว่า. (ป.).
• พูดเถรตรง    ขวานผ่าซาก
• ลัทธิเถรวาท    เถรวาท ทักษิณนิกาย หินยาน
• สังฆเถระ    น. ภิกษุผู้เป็นใหญ่ในพระสงฆ์หมู่หนึ่ง ๆ, ภิกษุผู้เป็นประธานในที่ประชุมสงฆ์. (ป.).
• เถรสมาคม    การชุมนุมของผู้แทนโบสถ์หรือพระ การประชุมทางศาสนา สภา สภาสงฆ์
• เถระผู้หญิง    พระเถระผู้หญิง เถรี
• ความเถรตรง    ความตรงไปตรงมา ความเปิดเผย ความไม่อ้อมค้อม
• ตกใต้เถรเทวทัต    (สำ) ก. ตกนรกขุมต่ำสุด.