เถลิงศก คือ

• น. วันที่ดวงอาทิตย์โคจรขาดจากราศีมีนขึ้นสู่ราศีเมษได้องศาหนึ่งแล้ว เรียกว่า วันเถลิงศกขึ้นจุลศักราชใหม่ อยู่ต่อจากวันเนา ปรกติตรงกับวันที่ ๑๕ เมษายน, ปัจจุบันหมายถึง วันขึ้นปีใหม่.

• เถลิง     ถะเหฺลิง ก. ขึ้น เช่น เถลิงราชย์ เถลิงอำนาจ. ว. ขึ้นหนุ่ม, ขึ้นเปลี่ยว, เช่น วัวเถลิง.
• ถล     ถน, ถะละ ( แบบ ) น. ที่บก, ที่ดอน. ( ป. ).
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิง     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหาง เช่น วอก (
• ศก     ๑ น. ผม เช่น พระศกพระพุทธรูป. ( ข. ). ๒ น. ระบบการคำนวณนับเวลาเรียงลำดับกันเป็นปี ๆ โดยถือเอาเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งเป็นจุดเริ่มต้น
• วันเถลิงศก    น. วันขึ้นจุลศักราชใหม่ ปรกติตรงกับวันที่ ๑๕ เมษายน.
• เถลไถล    ถะเหฺลถะไหฺล ว. ไม่ตรงไปตรงมาเที่ยวแวะโน่นแวะนี่.
• เถลิก    ถะเหฺลิก ว. เถิก, เลิกขึ้นไป, เช่น ขากางเกงเถลิกขึ้นไป.
• พงศกร    -สะกอน น. ผู้ตั้งวงศ์, บรรพบุรุษ. (ส.).
• วงศกร    น. ผู้ต้นตระกูล. (ส.).
• เถลือกถลน    ถะเหฺลือกถะหฺลน ว. ลุกลน, ลนลาน, รีบร้อนจนขาดความระมัดระวัง, ถลีถลำ ก็ว่า.
• วัวเถลิง    น. วัวเปลี่ยว, วัวหนุ่ม.
• โคเถลิง    ๑ -ถะเหฺลิง น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓). ๒ -ถะเหฺลิง ดู กำลังวัวเถลิง.
• วงศ์ทศกัณฐ์    (ปาก) น. เรียกญาติพี่น้องมากว่า วงศ์ทศกัณฐ์.
• การเถลไถล    ความชักช้า การหน่วงเหนี่ยว การเสียเวลา ความยืดยาด

• วันหยุดปกติ ： วันเถลิงศก
• ตอน " รื่นเริง เถลิงศก "