เถลือกถลน คือ

• ถะเหฺลือกถะหฺลน
  ว. ลุกลน, ลนลาน, รีบร้อนจนขาดความระมัดระวัง, ถลีถลำ ก็ว่า.

• ถล     ถน, ถะละ ( แบบ ) น. ที่บก, ที่ดอน. ( ป. ).
• ลือ     ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). ( ข. ).
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ถลน     ถะหฺลน ก. ทะเล้นออก, ปลิ้นออก, (ใช้แก่ตา).
• ลน     ก. อังไฟเพื่อให้ร้อนแต่ผิว ๆ หรือให้อ่อนเป็นต้น เช่น เอาขี้ผึ้งลนไฟ เอาไม้ลนไฟให้อ่อน; วิ่ง, อยู่นิ่งไม่ได้, มักใช้ประกอบคำอื่นว่า ลนลาน ลุกลน
• เถลไถล    ถะเหฺลถะไหฺล ว. ไม่ตรงไปตรงมาเที่ยวแวะโน่นแวะนี่.
• เถลิก    ถะเหฺลิก ว. เถิก, เลิกขึ้นไป, เช่น ขากางเกงเถลิกขึ้นไป.
• เถลิง    ถะเหฺลิง ก. ขึ้น เช่น เถลิงราชย์ เถลิงอำนาจ. ว. ขึ้นหนุ่ม, ขึ้นเปลี่ยว, เช่น วัวเถลิง.
• เถลิงศก    น. วันที่ดวงอาทิตย์โคจรขาดจากราศีมีนขึ้นสู่ราศีเมษได้องศาหนึ่งแล้ว เรียกว่า วันเถลิงศกขึ้นจุลศักราชใหม่ อยู่ต่อจากวันเนา ปรกติตรงกับวันที่ ๑๕ เมษายน, ปัจจุบันหมายถึง วันขึ้นปีใหม่.
• ถลากถลำ    ว. พลั้ง ๆ พลาด ๆ (ใช้แก่กริยาพูด), ถลำถลาก ก็ว่า.
• ถลากถลํา    ถลําถลาก พลั้งพลาด
• ตาถลน    ตาโปน
• เหล็กถลุง    เหล็กหลอม เหล็กหล่อ
• วัวเถลิง    น. วัวเปลี่ยว, วัวหนุ่ม.
• โคเถลิง    ๑ -ถะเหฺลิง น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓). ๒ -ถะเหฺลิง ดู กำลังวัวเถลิง.