เถาเงาะ คือ

• ดู กะทกรก (๒).

• เถา     น. เครือไม้, ลำต้นของไม้เลื้อย; ภาชนะที่จัดเข้าเป็นชุดเดียวกันอย่างปิ่นโต, ภาชนะหรือสิ่งของในจำพวกเดียวกันที่ใหญ่ รอง และเล็ก
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• เงา     น. ส่วนที่มืดเพราะมีวัตถุบังแสงทำให้แลเห็นเป็นรูปของวัตถุนั้น; รูปที่ปรากฏในของใสหรือเป็นมันเช่นน้ำหรือกระจก; ( แสง )
• เงาะ     ๑ น. คนป่าพวกหนึ่ง รูปร่างต่ำเตี้ย ตัวดำ ผมหยิก ในตระกูลนิกริโต (Negrito) และตระกูลออสโตรเนเชียน (Austronesian) อยู่ในแหลมมลายู เรียกตัวเองว่า
• งา     ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sesamum orientale L. ในวงศ์ Pedaliaceae ผลเป็นฝัก มีเมล็ดเล็ก ๆ สีขาวหรือดำ ใช้ประกอบอาหารหรือสกัดน้ำมัน. ๒ น.
• ปีเถาะ    n. ชื่อปีที่ 4 ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย ตัวอย่างการใช้: ท่านผู้เกิดปีเถาะ ท่านว่าเจรจาเหลาะแหละไม่สู้มีสาระ มักชอบพูดเล่นๆ มากกว่าจริง
• เถาะ    น. ชื่อปีที่ ๔ ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย.
• กระดังงาเถา    ดู การเวก ๓.
• (เงาะป่า)    มาจาก เงาะป่า พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับโรงพิมพ์อักษรบริการ พ.ศ. ๒๕๑๑
• ขล้อเงาะ    ขฺล้อ- น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Terminalia cambodiana Gagnep. ในวงศ์ Combretaceae ใบรีหรือรูปไข่ ดอกเล็ก สีขาวนวล ออกเป็นช่อเล็ก ๆ ผลมี ๕ ครีบ, คร่อเงาะ ก็เรียก.
• คร่อเงาะ    ดู ขล้อเงาะ.
• ต้นเงาะ    เงาะ
• ผลเงาะ    เงาะ ลูกเงาะ
• ลูกเงาะ    เงาะ ผลเงาะ
• เงาะป่า    ดู กะทกรก (๒).