เถาสิงโต คือ

• ดู กะทกรก (๒).

• เถา     น. เครือไม้, ลำต้นของไม้เลื้อย; ภาชนะที่จัดเข้าเป็นชุดเดียวกันอย่างปิ่นโต, ภาชนะหรือสิ่งของในจำพวกเดียวกันที่ใหญ่ รอง และเล็ก
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิง     ๑ ก. อยู่, เข้าแทรกอยู่ เช่น ผีสิง, สึง ก็ว่า, ( ปาก ) อยู่, มาอาศัยอยู่, เช่น เพื่อน ๆ ของลูกมาสิงอยู่ที่บ้านหลายคน, สิงสู่ ก็ว่า. ( ข. ). ๒
• สิงโต     ๑ น. ชื่อสัตว์ในจินตนาการของจีน ถือว่ามีกำลังมากและมีหน้าตาดุร้าย. ๒ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ชนิด Panthera leo ในวงศ์ Felidae
• โต     ๑ ( โบ ) น. สิงโต. ๒ ว. มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อเทียบกัน เช่น มะพร้าวโตกว่ามะไฟ มะเขือเทศโตกว่ามะเขือพวง, ใหญ่, มีขนาดไม่เล็ก, เช่น
• ซึ่งโต้เถียงกัน    ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกัน ซึ่งชอบทะเลาะวิวาทกัน ซึ่งชอบหาเรื่อง
• ปีเถาะ    n. ชื่อปีที่ 4 ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย ตัวอย่างการใช้: ท่านผู้เกิดปีเถาะ ท่านว่าเจรจาเหลาะแหละไม่สู้มีสาระ มักชอบพูดเล่นๆ มากกว่าจริง
• เถาคัน    น. ชื่อไม้เถา ๒ ชนิดในวงศ์ Vitaceae ขอบใบหยัก มีมือเกาะออกตรงข้ามใบ ชนิด Cayratia trifolia (L.) Domin ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๓ ใบ พันธุ์ใบแดงเรียก เถาคันแดง, อีกชนิดหนึ่งคือ Cissus repens Lam. ใบเด
• เถาวัลย์    น. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).
• เถาะ    น. ชื่อปีที่ ๔ ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย.
• เถาไม้    เครือ เครือไม้ เถา
• แสเถา    ดู แส ๒.
• ไม้เถา    ไม้เลื้อย วัลย์ เครือเขา เถาวัลย์ วัลลี
• ผู้โต้เถียง    ผู้ถกเถียง ผู้ทะเลาะ ผู้ต้อนปศุสัตว์ โคบาล