เทือกเถา คือ

• ตระกูล
  เชื้อสาย
  เทือกเถาเหล่ากอ
  กําพืด
  กําเนิด
  วงศ์วาน
  เผ่าพันธุ์

• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทือ     ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.
• เทือก     น. ที่ดินที่ไถและคราดแล้วทำให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทำเทือกตกกล้า, ขี้เทือก ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงที่ซึ่งเปรอะเลอะเทอะเพราะย่ำกันไปมา
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• เถา     น. เครือไม้, ลำต้นของไม้เลื้อย; ภาชนะที่จัดเข้าเป็นชุดเดียวกันอย่างปิ่นโต, ภาชนะหรือสิ่งของในจำพวกเดียวกันที่ใหญ่ รอง และเล็ก
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• เทือกเถาเหล่ากอ    น. เชื้อสายวงศ์ตระกูลที่สืบเนื่องต่อกันมา.
• เทือกเถาเหล่ากอทั้งหลาย    ขบวนการหรือประวัติดังกล่าว ประวัติและแหล่งที่มา มูลรากที่มาของปรากฎการณ์สิ่งของข้อคิดเห็นหรือรูปแบบ รากศัพท์ วงศ์วาน
• ปีเถาะ    n. ชื่อปีที่ 4 ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย ตัวอย่างการใช้: ท่านผู้เกิดปีเถาะ ท่านว่าเจรจาเหลาะแหละไม่สู้มีสาระ มักชอบพูดเล่นๆ มากกว่าจริง
• เถาคัน    น. ชื่อไม้เถา ๒ ชนิดในวงศ์ Vitaceae ขอบใบหยัก มีมือเกาะออกตรงข้ามใบ ชนิด Cayratia trifolia (L.) Domin ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๓ ใบ พันธุ์ใบแดงเรียก เถาคันแดง, อีกชนิดหนึ่งคือ Cissus repens Lam. ใบเด
• เถาวัลย์    น. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).
• เถาะ    น. ชื่อปีที่ ๔ ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย.
• เถาไม้    เครือ เครือไม้ เถา
• แสเถา    ดู แส ๒.
• ไม้เถา    ไม้เลื้อย วัลย์ เครือเขา เถาวัลย์ วัลลี

• ก็เกี่ยวกับโรคเท้าเกแล้วก็เทือกเถาเหล่ากอของนาย
• เขาแค่จะเข้ามาดูว่า พ่อแม่เจ้าเป็นใคร เทือกเถาเหล่ากอเป็นมาอย่างไร
• พวกเขาแค่มาตรวจสอบว่า พ่อแม่เจ้าเป็นใคร เทือกเถาเหล่ากอเป็นมาอย่างไร
• ความหลากหลายของสภาพภูมิอากาศในดินของเทือกเถาเหล่ากอทำให้สามารถแนะนำอาณาเขตของพืชสมุนไพรต่างประเทศได้หลายชนิดในแถบหนาวเย็นปานกลางและกึ่งเขตร้อน