เปี๊ยว คือ

• ว. เสียงเป่าปากแสดงความพอใจเป็นต้น.

• ปี     น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
• เปียว    (โบ) ก. เป่า เช่น เปียวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).
• เปี้ยว    ๑ น. ชื่อปูขนาดเล็กชนิด Uca dussumerii ในวงศ์ Ocypodidae ตัวผู้มีก้ามข้างหนึ่งใหญ่เท่าลำตัว และอีกข้างหนึ่งเล็กมาก ส่วนตัวเมียมีก้ามเท่ากันทั้ง ๒ ข้าง, ก้ามดาบ ก็เรียก. ๒ น. ไม้ค้างพลูเล็ก ๆ.
• กินเปี้ยว    น. ชื่อนกกระเต็นชนิด Halcyon chloris ในวงศ์ Alcedinidae ปากแบนข้างสีดำปลายแหลม ลำตัวด้านบนสีน้ำเงินเขียว คอและใต้ท้องสีขาว หากินในป่าแสม ป่าโกงกาง กินปูเปี้ยวและปลา.
• วิ่งเปี้ยว    น. การเล่นวิ่งแข่งโดยแบ่งผู้เล่นออกเป็น ๒ ฝ่าย แต่ละฝ่ายส่งคนวิ่งอ้อมหลักของฝ่ายตรงข้ามทีละคน โดยวิธีรับช่วงไม้หรือผ้าต่อ ๆ กันไป ฝ่ายที่วิ่งเร็วกว่า ใช้ไม้หรือผ้าที่ถืออยู่ตีฝ่ายตรงข้ามได้ เป็นฝ่าย
• เปรียว    เปฺรียว ว. ไม่เชื่อง, ว่องไว, (ใช้แก่สัตว์บางชนิดเช่นนกหรือไก่เป็นต้นที่ไม่คุ้นคน), โดยปริยายใช้แก่สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น; เพรียว.
• เปรี้ยว    เปฺรี้ยว ว. มีรสอย่างหนึ่งอย่างรสมะนาวเป็นต้น, มีกลิ่นหรือรสอย่างอาหารบูดหรืออาหารเสีย; (ปาก) มีลักษณะปราดเปรียว ทันสมัย อิสระ มั่นใจ ชอบการคบหาสมาคม (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น ผู้หญิงคนนี้เปรี้ยว, เรียกล
• เปลี่ยว    ๑ เปฺลี่ยว น. เรียกเนื้อที่นูนขึ้นที่คอวัวควายและสัตว์มีกีบเมื่อเวลาหนุ่ม, ความหนุ่มของวัวควาย. ว. หนุ่ม (ใช้แก่วัวควาย). ๒ ว. ว้าเหว่ เช่น เปลี่ยวใจ; ห่างไกลผู้คน เช่น ทางเปลี่ยว, ไม่มีผู้คนไปมา เช
• ไม่เปรี้ยว    มีกลิ่นดี ไม่มีกรด ไม่มีกลิ่น ไม่มีสารกัดกร่อน ไม่มีสารกำมะถัน ไม่ใส่เกลือ
• ที่เปล่าเปลี่ยว    พี้โพ้ เพล้โพล้
• เปล่าเปลี่ยว    ว. อ้างว้าง, ว้าเหว่.
• ดินเปรี้ยว    น. ดินกรด.
• นกกินเปี้ยว    กินเปี้ยว
• นมเปรี้ยว    n. อาหารประเภทหนึ่งทำจากนมที่เติมแบคทีเรียลงไปด้วย
• รสเปรี้ยว    ความเปรี้ยว

• แกไอ้เก้งกะเปี๊ยวเหล็ก