เปือก คือ

• น. ฟองหรือสิ่งที่เกิดเป็นฝ้าขึ้นจากโคลนตม.

• ปือ     ว. เต็ม, มาก.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ปุ่มเปือก    น. ต่อมน้ำที่เกิดในเลนในตม.
• ปุ้มเปือก    น. ต่อมน้ำที่เกิดในเลนในตม.
• เปลือก    เปฺลือก น. ส่วนที่หุ้มนอกของสิ่งต่าง ๆ เช่น ต้นไม้ ผลไม้ หรือสัตว์บางอย่างมีหอยหรือฟองสัตว์เป็นต้น; (ปาก) โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พูดไม่หมดเปลือก คือ พูดไม่แจ่มแจ้ง งามแต่เปล
• เปิดอก    ก. บอกความในใจอย่างไม่ปิดบัง, พูดความจริงอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่มีลับลมคมใน.
• เปิดออก    ถลอก ถลอกปอกเปิก ปอกออก ลอกออก อ้า เผยอ แง้ม เปิด แกะออก ดึงออก เปลื้องผ้า เปิดฝา ดึงจุกออก คลี่ห่อออก แก้ห่อออก
• เปือกตม    น. เลนตมที่ละเอียด.
• เป็นเอก    เฉพาะตัว n.
• เป่าออก    ทำให้ผ่านกระบวนการวิเคราะห์ หรือแยกออก ฝัด พัดแกลบข้าวออก พัดให้ปลิว ร่อนข้าว
• ปอกเปลือก    v. เอาผิวนอกหรือเปลือกออก ชื่อพ้อง: ปอก ตัวอย่างการใช้: ฝักสะตอมีลักษณะเป็นฝักยาวสีเขียว เวลารับประทานต้องปอกเปลือกแล้วแกะเม็ดออก
• ผู้ปอกเปลือก    กรรมกรฟอกหนัง ผู้ถลกหนัง ผู้ไล่ต้อนปศุสัตว์ พ่อค้าหนังสัตว์
• ลอกเปลือก    กะเทาะ ปอกเปลือก
• เปลือกนอก    1) n. ชื่อพ้อง: เปลือก ตัวอย่างการใช้: ลูกเนียงมีลักษณะกลมเปลือกแข็งสีเขียวคล้ำเกือบดำ ต้องแกะเปลือกนอกแล้วรับประทานเนื้อใน 2) n. ลักษณะที่เห็นภายนอก , ชื่อพ้อง: ภายนอก, รูปลักษณ์
• บอกเปิด    ก. พูดปัดไปให้พ้นตัว, พูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้.

• ตอนนี้เราต้องการลอกเปือกมันออก