เป็นการละเว้น คือ

• เป็นการละเลย

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นการ     ก. ได้ผล, สำเร็จ, เช่น เป็นการหรือไม่เป็นการ, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เห็นจะไม่เป็นการ.
• นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การละ     n. การที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ , ชื่อพ้อง: การงดเว้น, การเลิก, การยกเลิก, การละเว้น ตัวอย่างการใช้:
• การละเว้น     การยกเว้น การเว้น การงด การสละสิทธิ์ ความพอประมาณ ความพอเหมาะ การยกเลิก การงดเว้น การละ การเลิก
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละเว้น     ก. งดเว้น, ยกเว้น, เช่น ลงโทษทุกคนไม่ละเว้นผู้ใด ทุกคนถูกบังคับให้ทำงานไม่มีละเว้น.
• เว้     ก. เถลไถล.
• เว้น     ก. แยกเอาออก (ไม่ให้พัวพันกันอยู่กับสิ่งซึ่งพึงกระทำหรือไม่พึงกระทำ) เช่น ทำเลขทุกข้อเว้นข้อ ๔ เปิดทุกวันเว้นวันนักขัตฤกษ์
• เป็นการละเลย    เป็นการละเว้น
• การละเล่น    น. มหรสพต่าง ๆ, การแสดงต่าง ๆ เพื่อความสนุกสนานรื่นเริง.
• การละเมิด    การล่วงละเมิดสิทธิของคนอื่น การขัดขืน การผิดคําสั่ง การฝืน การฝืนกฎ การฝ่าฝืน การทำให้แตก ผู้กระทำผิดอาญาประเภทเบา การขัด
• การละเลย    การถูกทอดทิ้ง การเพิกเฉย ความประมาท ความหละหลวม ความไม่เอาใจใส่ การไม่เอาใจใส่ การปล่อยไว้ การละไว้ ความล้มเหลว การละเว้นไม่ยอมปฏิบัติตาม การมองข้าม การไม่สังเกต การผิดสัญญา การทอดทิ้ง การทิ้ง การทิ

• คุณแค่ไปที่นั่นเพื่อตาย หรือฆ่าตัวเอง เป็นการละเว้น