เป็นวาจา คือ

• เป็นประเพณิ
  ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร
  ไม่ได้เขียนลง

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาจา     น. ถ้อยคำ, คำกล่าว, คำพูด, เช่น วาจาสุภาพ วาจาอ่อนหวาน วาจาสัตย์. ( ป. , ส. ).
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• ลั่นวาจา    ก. ให้คำมั่น.
• เอื้อนวาจา    (ปาก) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง.
• แสดงเป็นวาจาทำให้เป็นกริยา    แสดงเป็นคำ ๆ แสดงเป็นคำพูด
• วาจาล    (แบบ) ว. ช่างพูด. (ป., ส.).
• ผรุสวาจา    -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. (ป.).
• ผิดวาจา    ว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.
• เป็นมันวาว    ได้รับการขัดเงา
• กรรมวาจา    กำมะ- น. คำประกาศกิจการในท่ามกลางสงฆ์. (ส. กรฺม + วาจา = คำ; ป. กมฺม + วาจา).
• ซึ่งมีวาจาสัตย์    ซื่อสัตย์ ซึ่งพูดความจริง
• ด้วยวาจา    โดยคําพูด โดยวาจา

• มันเป็นวาจาดาวสีเหลือง