ผิดวาจา คือ

• ว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.

• ผิ     สัน. ถ้า, หาก, แม้น.
• ผิด     ว. ไม่ตรงกับความจริงหรือที่กำหนดนิยมไว้, ไม่ถูก, ต่างไป, แปลกไป, เช่น ของสิ่งนี้ผิดกับสิ่งนั้น.
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาจา     น. ถ้อยคำ, คำกล่าว, คำพูด, เช่น วาจาสุภาพ วาจาอ่อนหวาน วาจาสัตย์. ( ป. , ส. ).
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• วาจาล    (แบบ) ว. ช่างพูด. (ป., ส.).
• ผู้จัดวาง    ดินทรายที่มีทองหรือโลหะมีค่าปนอยู่ ผู้จัด ผู้แต่งตั้ง ผู้ได้อันดับที่
• ผรุสวาจา    -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. (ป.).
• ลั่นวาจา    ก. ให้คำมั่น.
• เป็นวาจา    เป็นประเพณิ ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร ไม่ได้เขียนลง
• กรรมวาจา    กำมะ- น. คำประกาศกิจการในท่ามกลางสงฆ์. (ส. กรฺม + วาจา = คำ; ป. กมฺม + วาจา).
• ซึ่งมีวาจาสัตย์    ซื่อสัตย์ ซึ่งพูดความจริง
• ด้วยวาจา    โดยคําพูด โดยวาจา
• ปัจฉิมวาจา    ปัดฉิมมะ- น. วาจาครั้งสุดท้าย. (ป.).
• มิจฉาวาจา    น. “การเจรจาถ้อยคำผิด” คือ ประพฤติวจีทุจริต. (ป.).