เป็นไปเอง คือ

• โดยสัญชาตญาณ
  ซึ่งเกิดขึ้นเอง
  ซึ่งเป็นไปตามธรรมชาติ

• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นไป     ก. ดำเนินไป.
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอง     ว. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น เช่น ฉันเอง เป็นธรรมดาอยู่เอง; ตามลำพัง, เฉพาะตน, เช่น ไปกันเอง; แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ, เช่น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เอนไปเอนมา    คลอนแคลน โงกเงก โยกเยก โยกโคลง โซเซ
• โอนไปเอนมา    ลังเล เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เปลี่ยนใจง่าย
• เปลี่ยนไปเป็น    เปลี่ยน
• เคลื่อนไปเป็นกลุ่ม    อพยพไปเป็นกลุ่ม
• ทิ้งให้เดาไปเอง    ปล่อยให้คอย
• การโอนไปเอนมา    การเปลี่ยนแปลง การหวั่นไหว
• ความโอนไปเอนมา    ความโลเล ความไม่แน่นอน
• ทําให้เปลี่ยนไปเป็น    เปลี่ยน
• เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา    ทําตัวไม่อยู่กับร่องกับรอย เหลอะแหละ ปรวนแปร ผันแปร เปลี่ยนแปลง แปรปรวน ลังเล เปลี่ยนใจง่าย โอนไปเอนมา ผันผวน

• แต่ฉันก็หยุดปากเสียไม่ได้จริงๆ มันเป็นไปเองน่ะ
• แต่มันเป็นไปเอง มันอาจเป็นเรื่องปกติของมนุษย์
• ข้าช่วยไม่ได้ สิ่งที่เกิดกับเขามันเป็นไปเอง
• ชั้นก็แค่หลับ แล้วพอชั้นหลับมันก็เป็นไปเองก็เท่านั้น
• เราทั้งคู่คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปเองบ้าง
• มือฉัน มันเป็นไปเอง มันควบคุมไม่ได้เลย
• บางที มันอาจจะเป็นไปเอง ถ้าเรารอละ
• มันเป็นไปเองโดยปริยายเข้าใจไหม
• มันเป็นไปเอง ผมช่วยอะไรไม่ได้
• เหมือนร่างกายฉันเป็นไปเอง