เป๋อเหลอ คือ

• -เหฺลอ
  ว. เซ่อ, มีสีหน้าไม่รู้เรื่อง (ใช้แก่หน้า).

• เป๋     ว. บิดไป, เฉไป, ไถลไป, เช่น ขาเป๋ ผมเป๋, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไป๋ ว่า เป๋ไป๋ หรือ ไป๋เป๋.
• เป๋อ     ว. เหม่อ, เผลอ, เซ่อ ๆ.
• ป๋อ     ก. แสดงอาการโดยจงใจหรือไม่จงใจให้เห็นเด่น ผึ่งผาย องอาจ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหลอ     เหฺลอ ว. ทำหน้าเซ่อ ๆ ทำนองว่าไม่รู้เรื่อง เช่น ทำหน้าเหลอ.
• หลอ     ว. ใช้ประกอบกับคำ เหลือ เป็น เหลือหลอ หมายความว่า หลงเหลืออยู่ เช่น รถชนกันอย่างนี้ จะมีอะไรเหลือหลอเล่า, ถ้าใช้ในความปฏิเสธหมายความว่า หมดเกลี้ยง
• หล่อเหลา    (ปาก) ว. งามสมส่วน.
• เหลือหลอ    -หฺลอ ว. หลงเหลืออยู่ เช่น รถชนกันอย่างนี้ จะมีอะไรเหลือหลอเล่า, ถ้าใช้ในความปฏิเสธหมายความว่า หมดเกลี้ยง เช่น กินเสียจนไม่มีอะไรเหลือหลอ.
• ปลอกคอเหล็กดังกล่าว    การประหารชีวิตนักโทษในสเปนโดยการบีบคอนักโทษด้วยปลอกเหล็ก
• ท่อเหล็กที่โซ่สมอเรือลอดผ่านที่หัวเรือ    รูสมอที่หัวเรือ รูโซ่สมอเรือ ส่วนหัวเรือที่มีรูโซ่สมอเรือ
• ย่อเหลี่ยม    ก. ทำให้มุมของเสาหรือภาชนะเช่นผอบ ตะลุ่ม ลึกเข้าไปทางด้านในเป็นมุม ๙๐ องศา.
• หม้อเหล็ก    กระปุก หม้อหุงข้าวที่เป็นเหล็ก
• เชื้อเหล้า    ฟองจากเชื้อหมัก ยีสต์ ส่าเหล้า เชื้อฟู เชื้อยีสต์ซึ่งเป็นราเซลล์เดียวและมักกลม เชื้อหมัก
• เผื่อเหลือ    สํารอง เผื่อขาด เผื่อขาดเผื่อเหลือ เผื่อเหลือเผื่อขาด เผื่อ
• เหลือเกิน    ว. ยิ่งนัก, เกินควร, เต็มที.