เพ่งพินิศ คือ

• พิศดู
  เพ่งพิศ
  ดู
  พินิศ
  เพ่งดู
  แลดู
  จ้องดู
  พิศ
  เพ่ง

• เพ     ก. พังทลาย.
• เพ่ง     ก. จ้องดู, เล็งดู, (ใช้แก่ตา) เช่น เพ่งสายตา เพ่งหนังสือ; มุ่งเฉพาะอารมณ์ภายใน (ทางใจ) เช่น เพ่งกสิณ; เจาะจง.
• พิน     พินโบว์ลิ่ง
• พินิศ     ก. ดู, แลดู, เพ่งดู.
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• เพ่งพิศ    ก. ดูด้วยความพินิจพิเคราะห์.
• ไม่เพ่งพิศ    ผาด ผ่านๆ ไม่ชัดเจน
• เพ่งพินิจ    พิจารณา
• นั่งพับเพียบ    ก. นั่งพับขาทั้ง ๒ ข้าง ให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.
• เพิศ    พริ้งเพริศ เพริศพริ้ง
• การเพ่งพินิจ    การตรวจตรา การพินิจพิเคราะห์ การเพ่งมอง การใคร่ครวญ การไตร่ตรอง การพิจารณาใคร่ครวญ
• ทองพิศ    น. ค่ากำหนดแลกเปลี่ยนของเหรียญทองกระษาปณ์ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เท่ากับ ๑ ใน ๒๐ ของชั่ง = ๔ บาท.
• ซึ่งพร้อมเพรียงกัน    สอดคล้องกัน หนึ่งเดียว ซึ่งไม่สามารถแบ่งแยกได้
• นักร้องเพลงพื้นบ้าน    นักร้องเพลงลูกทุ่ง นักร้องหญิง
• เพริศ    เพฺริด ว. งาม, ดียิ่ง.