เมาห์ คือ

• น. โมหะ.

• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาห์     น. ผี, ยักษ์, ผู้ไม่ใช่มนุษย์และดิรัจฉาน. ( เทียบ ญวน หม่า).
• เมาหนัก    เมาปลิ้น เมาหัวราน้ำ
• เมาหมัด    ก. มีอาการมึนงงเพราะเคยถูกชกหนัก ๆ มาแล้ว.
• ขี้เมาหยําเป    ขี้เมา
• เมาหยําเป    เมามาย เมาสะเงาะสะแงะ เมาหัวราน้ํา เมาแประ เมาแอ่น เมาแอ๋ แก่ดีกรี เมามาก
• เมาหัวราน้ำ    v. เมามาก ชื่อพ้อง: เมาแประ, เมามาย, เมาสะเงาะสะแงะ, เมาหยำเป, เมาแอ๋, เมาแอ่น, แก่ดีกรี ตัวอย่างการใช้: ภรรยาของบ้านนี้เป็นหลักในการเลี้ยงดูลูกๆ ในขณะที่สามีนั้น วันๆ ได้แต่เมาหัวราน้ำ
• เมาหัวราน้ํา    เมามาก เมามาย เมาสะเงาะสะแงะ เมาหยําเป เมาแประ เมาแอ่น เมาแอ๋ แก่ดีกรี
• ขี้เมาหยำเป    1) adj. ที่ชอบเมาจนครองสติไม่อยู่ ชื่อพ้อง: ขี้เมา ตัวอย่างการใช้: ใครๆ ก็มองว่าเขาเป็นนักประพันธ์ขี้เมาหยำเปคนหนึ่งเท่านั้น 2) v. เมาจนครองสติไม่อยู่เป็นนิตย์ , ตัวอย่างการ
• คนเมาหาเรื่อง    คนเมาอาละวาด
• อาห์เมด โซกิ ยามานิ    ยามานิ
• เมสสิยาห์    เมสไซยาห์ คริสต์
• เมามาก    เมาหัวราน้ํา เมามาย เมาหยําเป เมาแอ๋ ไม่สบายมาก