เรื่องประจําวัน คือ

• เรื่องปกติ
  เรื่องทั่วไป

• เรื่อ     ว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).
• เรื่อง     น. ภาวะหรือเนื้อหาของสิ่งซึ่งเนื่องกับข้อเท็จจริงหรือเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น เรื่องประวัติศาสตร์ เรื่องการเมือง เรื่องเศรษฐกิจ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประจํา     บ่อย เป็นนิตย์ เสมอ ทุกครั้ง บ่อยๆ เป็นอาจิณ เสมอๆ นิจสิน ปกติ สม่ําเสมอ เป็นกิจวัตร เป็นนิจ เป็นปกติ ประจําการ ธรรมดา
• ประจําวัน     ปกติ สามัญ รายวัน เป็นรายวัน ทุกวัน แต่ละวัน ที่เกิดขึ้นตามปกติทุกวัน
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จํา     จําไว้ อย่าลืม จดจํา จําได้ ทบทวน ระลึก รําลึก หวนคิด
• วัน     ๑ น. ระยะเวลา ๒๔ ชั่วโมง ตั้งแต่ย่ำรุ่งถึงย่ำรุ่ง หรือตั้งแต่เที่ยงคืนถึงเที่ยงคืน เช่น วันเฉลิมพระชนมพรรษาหยุดราชการ ๑ วัน, ระยะเวลา ๑๒ ชั่วโมง
• ผนังประจัน    เยื่อที่กั้นกลางช่ออก
• ธงประจำเรือ    ธงเรือ
• เครื่องประจุไฟ    ที่ชาร์จแบต เครื่องชาร์จแบต ที่ชาร์จแบตเตอร์รี่ เครื่องชาร์จแบตเตอร์รี่ เครื่องประจุเเบตเตอร์รี่
• ซึ่งประจันหน้ากัน    ซึ่งตรงข้ามกัน ซึ่งหันหน้าเข้าหากัน ซึ่งเผชิญหน้ากัน
• ประจําท้องถิ่น    ส่วนท้องถิ่น เฉพาะท้องถิ่น แห่งท้องถิ่น