เลปน์ คือ

• เลปะ-, เลบ
  น. การไล้, การทา, เครื่องลูบไล้ เช่น เฉวียงสายพรรณรายสูตรวิภุสนพัตรมาลัยเลปน์กามา ตระศัก. (เสือโค). (ป., ส.).

• เลป     เลปะ-, เลบ น. การไล้, การทา, เครื่องลูบไล้ เช่น เฉวียงสายพรรณรายสูตรวิภุสนพัตรมาลัยเลปน์กามา ตระศัก. ( เสือโค ). ( ป. , ส. ).
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• อภิเลปน์    น. การลูบไล้; เครื่องลูบไล้, ของหอม. (ป.).
• วิเลปนะ    วิเลบ, วิเลปะ-, วิเลปะนะ น. การทา, การลูบไล้; เครื่องลูบไล้. (ป., ส.).
• กัลปนา    กันละปะนา ก. เจาะจงให้. น. ที่ดินหรือสิ่งอื่นเช่นอาคารซึ่งเจ้าของอุทิศผลประโยชน์ให้แก่วัดหรือศาสนา; ส่วนบุญที่ผู้ทำอุทิศให้แก่ผู้ตาย. (ส.; ป. กปฺปนา).
• ลปนะ    ละปะนะ น. การพูด, การบ่นพึมพำ; ปาก. (ป., ส.).
• ศิลปนิยม    n. ความนิยมชมชอบในทางศิลปะ ตัวอย่างการใช้: เขาศึกษาคุณค่าของศิลปนิยมอย่างจริงจังตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่ม
• อาลปน์    อาลบ, อาละปะนะ น. การพูด, การสนทนา, การเรียก, การทักทาย; ในไวยากรณ์ หมายถึง คำที่ใช้เรียกหรือทักทายผู้ที่ตนจะพูดด้วย เช่น “นายแดง แกจะไปไหน” คำ “นายแดง” เป็นอาลปนะ. (ป., ส.).
• อุลปนะ    อุนละปะ- น. การกล่าวอ้าง, การเรียกร้อง. (ป. อุลฺลปน).
• ที่กัลปนา    (กฎ) น. ที่ซึ่งมีผู้อุทิศแต่ผลประโยชน์ให้วัดหรือพระศาสนา.
• อาลปนะ    อาลบ, อาละปะนะ น. การพูด, การสนทนา, การเรียก, การทักทาย; ในไวยากรณ์ หมายถึง คำที่ใช้เรียกหรือทักทายผู้ที่ตนจะพูดด้วย เช่น “นายแดง แกจะไปไหน” คำ “นายแดง” เป็นอาลปนะ. (ป., ส.).
• เลป-    เลปะ-, เลบ น. การไล้, การทา, เครื่องลูบไล้ เช่น เฉวียงสายพรรณรายสูตรวิภุสนพัตรมาลัยเลปน์กามา ตระศัก. (เสือโค). (ป., ส.).
• จูเลป    มิ้นจูเลป
• ปุโลปุเล    (ปาก) ก. พูดหรือทำพอให้เสร็จ ๆ ไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด, ประโลประเล ก็ว่า.
• มิ้นจูเลป    จูเลป