เวสมะ คือ
เวสะ-
น. ความไม่เสมอกัน. (ป. วิสม).
- สม ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
- สมะ น. ความสงบ, ความราบคาบ. ( ป. ).
- มะ ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
- เวสม์ น. เรือน, ที่อยู่. (ป.; ส. เวศม).
- เวสมานน์ ออกุสต์ ฟริดริช เลียวพอลด์ เวสมานน์
- เวสิ น. หญิงงามเมือง. (ป.).
- ปเวส ปะเวด น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
- ปเวสน์ ปะเวด น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
- สันนิเวส น. การตระเตรียม, การตั้งลง. (ป.; ส. สนฺนิเวศ).
- อันเวส -เวด น. การตามแสวงหา, การค้นหา. (ป. อนุ + เอส).
- เม เวสต์ เวสต์
- เวสตัน เอ็ดเวิร์ด เวสตัน
- เวสต์ เบนจามิน เวสท์ เม เวสต์ รีเบคก้า เวสต์
- เวสน์ น. เรือน, ที่อยู่. (ป.; ส. เวศม).
- เวสปุชชี อเมริโก เวสปุชชี
มือถือ