เศวตกุญชร คือ
สะเหฺวดกุนชอน
น. ช้างเผือก.
- เศวต สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. ( ส. ; ป. เสต).
- วต วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
- ตก ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
- กุ ๑ ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นโดยไม่มีมูล. ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่ง, กล้วยสั้น ก็เรียก. ๓ ( โบ ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ
- กุญชร กุนชอน ( แบบ ) น. ช้าง. ( ป. ).
- ชร ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
- เศวต- สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
- เศวตร สะเหฺวด (โบ) น. สีขาว. (ส. เศฺวตร ว่า โรคเรื้อนน้ำเต้า; ป. เสต).
- เศวติภ สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เศวตีภ สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เศวตงค์ สะเหฺวตง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวตางฺค).
- เศวตฉัตร สะเหฺวดตะฉัด น. ฉัตรขาว ใช้เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น. (ส. เศฺวตจฺฉตฺร ว่า ฉัตรขาว).
- เศวตัมพร สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
- เศวตามพร สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
- เสียเศวตฉัตร ก. เสียความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, เสียราชสมบัติ, เสียบ้านเสียเมือง, เสียเอกราช, ใช้พูดย่อว่า เสียฉัตร ก็มี.
มือถือ