เศวตัมพร คือ

• สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน
  น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].

• เศวต     สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. ( ส. ; ป. เสต).
• วต     วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• เศวตามพร    สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
• เศวต-    สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
• เศวตร    สะเหฺวด (โบ) น. สีขาว. (ส. เศฺวตร ว่า โรคเรื้อนน้ำเต้า; ป. เสต).
• เศวติภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวตีภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวตงค์    สะเหฺวตง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวตางฺค).
• เศวตฉัตร    สะเหฺวดตะฉัด น. ฉัตรขาว ใช้เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น. (ส. เศฺวตจฺฉตฺร ว่า ฉัตรขาว).
• เศวตกุญชร    สะเหฺวดกุนชอน น. ช้างเผือก.
• เสียเศวตฉัตร    ก. เสียความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, เสียราชสมบัติ, เสียบ้านเสียเมือง, เสียเอกราช, ใช้พูดย่อว่า เสียฉัตร ก็มี.
• เศวดีภ    สะเหฺวดีบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวาล    เสวาน น. สาหร่าย. (ส.; ป. เสวาล).
• เศวดงค์    สะเหฺวดง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวต + องฺค).