เสกขะ คือ
- -ขะ-
น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
- เส ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
- เสก ก. ร่ายมนตร์เพื่อทำให้ขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เสกน้ำล้างหน้า เสกแป้งผัดหน้า, ร่ายมนตร์เพื่อทำให้สิ่งหนึ่งกลายเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เช่น
- เสกข -ขะ- น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. ( ป. ; ส. ไศกฺษ).
- สก สะกะ- ว. ของตน. ( ป. ; ส. สฺวก). ๒ น. ผม. ( ข. สก่). ๓ ( โบ ) ก. สะเด็ดน้ำ เช่น เอาข้าวที่ซาวน้ำแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้น้ำแห้ง
- อเสกขะ อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- อเสกข อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- อเสกข- อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- เสกข- -ขะ- น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
- นิกขะ (แบบ) น. ลิ่ม, แท่ง; ชื่อมาตราน้ำหนักของเงินอินเดีย ๕ สุวัณณะ เป็น ๑ นิกขะ. (ป.).
- ภักขะ น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
- มักขะ น. ความลบหลู่คุณท่าน (เป็นประการหนึ่งในอุปกิเลส ๑๖). (ป.).
- มิลักขะ น. คนป่าเถื่อน. (ป.).
- รุกขะ พฤกษา วน เฌอ ไม้
- ลักขะ น. เครื่องหมาย, เป้า; จำนวนแสนหนึ่ง. (ป.; ส. ลกฺษ).
- อักขะ ๑ -ขะ น. เพลา, เพลาเกวียนหรือรถ; เกวียน; กระดูกไหปลาร้า. (ป.; ส. อกฺษ). ๒ -ขะ น. ลูกเต๋า, ลูกบาศก์; การพนันเล่นลูกเต๋าหรือสกา. (ป.; ส. อกฺษ). ๓ -ขะ น. ดวงตา; ความรู้สึก. (ป.; ส. อกฺษ).
มือถือ