เสกข- คือ
-ขะ-
น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
- เส ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
- เสก ก. ร่ายมนตร์เพื่อทำให้ขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เสกน้ำล้างหน้า เสกแป้งผัดหน้า, ร่ายมนตร์เพื่อทำให้สิ่งหนึ่งกลายเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เช่น
- เสกข -ขะ- น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. ( ป. ; ส. ไศกฺษ).
- สก สะกะ- ว. ของตน. ( ป. ; ส. สฺวก). ๒ น. ผม. ( ข. สก่). ๓ ( โบ ) ก. สะเด็ดน้ำ เช่น เอาข้าวที่ซาวน้ำแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้น้ำแห้ง
- อเสกข อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- อเสกข- อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- เสกขะ -ขะ- น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
- อเสกขะ อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
- อเสกขบุคคล อะเสขะ-, อะเสกขะ- น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
- เสกขบุคคล น. ผู้ที่ยังต้องศึกษาอยู่ หมายถึง พระอริยะที่ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.).
- เสกของเข้าตัว เสกของเข้าท้อง
- เสกของเข้าท้อง เสกของเข้าตัว
- คำเสก n. คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ ชื่อพ้อง: คาถาอาคม, มนต์, คาถา
- คําเสก คาถา คาถาอาคม มนต์ คําสาป
- ปลุกเสก ก. เสกให้ขลัง.
มือถือ