เสภารำ คือ
- น. เสภาทรงเครื่องที่มีตัวละครออกมารำประกอบการขับ.
- เส ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
- เสภา น. ชื่อกลอนชนิดหนึ่ง นิยมแต่งเล่าเรื่องค่อนข้างยาว ใช้ขับ เช่น เสภาขุนช้างขุนแผน, เวลาขับมีกรับเป็นเครื่องประกอบจังหวะ ต่อมาใช้ปี่พาทย์รับ.
- สภา น. องค์การหรือสถานที่ประชุม เช่น สภาผู้แทนราษฎร สภาสตรีแห่งชาติ สภามหาวิทยาลัย วุฒิสภา. ( ป. , ส. ).
- ภา น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
- ภาร พาน, พาระ- น. ของหนัก, น้ำหนัก; ธุระที่หนัก, การงานที่หนัก; หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่มีภาระในการเลี้ยงดูลูก
- รำ ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร. ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์
- การเสื่อมสภาพ n. การสูญเสียสภาพนั้นไป ตัวอย่างการใช้: การเสื่อมสภาพของหน้าดินเกิดจากการปลูกพืชชนิดเดียวกันซ้ำๆ กัน
- กรับเสภา น. กรับชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้แก่นเช่นไม้ชิงชัน เป็นรูปสี่เหลี่ยม ยาวประมาณ ๒๐ เซนติเมตร หนาประมาณ ๕ เซนติเมตร ลบเหลี่ยมเล็กน้อยเพื่อมิให้บาดมือและให้สามารถกลิ้งตัวกระทบกันได้สะดวก ใช้ประกอบในการขับเสภา
- การเสื่อมสภาพทางชีวภาพ การเน่าเสีย การผุ
- สภาจาร น. ขนบธรรมเนียมขององค์การหรือสถานที่ประชุม. (ส.).
- (เสภาสุนทรภู่) มาจาก เสภาเรื่องพระราชพงศาวดาร สุนทรภู่ แต่ง ฉบับราชบัณฑิตยสภา
- กลอนเสภา เสภา
- คนขับเสภา มุทิกา
- เสื่อมสภาพ v. ใช้การไม่ได้ ชื่อพ้อง: หมดสภาพ ตัวอย่างการใช้: บริเวณนี้มีการใช้ประโยชน์ที่ดินอย่างผิดวิธี ใช้สารเคมีจำนวนมาก จนทำให้ดินเสื่อมสภาพ
- (เสภาพญาราชวังสัน) มาจาก บทเสภาเรื่องพญาราชวังสัน กับ สามัคคีเสวก พระราชนิพนธ์ ในสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ ฉบับโรงพิมพ์ภักดี ประดิษฐ์ พ.ศ. ๒๔๙๔
มือถือ