เหอะ คือ

• ๑
  (ปาก) ว. เถอะ.
  ๒
  ว. เปรอะ เช่น ราขึ้นเหอะ; ขรุขระ เช่น หน้าเป็นสิวเหอะ.

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• หอ     น. เรือนหรืออาคารซึ่งใช้เฉพาะกิจการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น หอพระ หอนั่ง หอสมุด; เรือนซึ่งปลูกสำหรับให้คู่บ่าวสาวที่แต่งงานกันแล้วอยู่ เรียกว่า
• เหอะน่า    (ปาก) เถอะน่า, คำประกอบท้ายกริยาแสดงความหมายเป็นเชิงชักชวนหรือวิงวอนเป็นต้น, เฮอะน่า ก็ว่า.
• เห็ดหอม    lentinus
• เห่าหอน    v. ส่งเสียงสั้นๆ และร้องเสียงยาวโหยหวน (ใช้แก่สุนัข) ชื่อพ้อง: หอน, เห่า ตัวอย่างการใช้: เมื่อคืนนี้แถวบ้านฉันหมาเห่าหอนทั้งคืน
• เหอเป่ย    โหไป่
• เหนอะ    เหฺนอะ- ว. มีลักษณะเหนียวติดมือ เช่น ข้าวติดมือเหนียวเหนอะหนะ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เหงื่อไหลจนรู้สึกว่าตัวเหนียวเหนอะหนะไปหมด.
• เหรอะ    (ปาก) คำที่มีเสียงเพี้ยนมาจากคำว่า หรือ.
• เหวอะ    เหฺวอะหฺวะ ว. กว้างใหญ่และลึก (ใช้แก่แผล).
• การเห่าหอน    การคําราม การหอน
• หอกเหวี่ยง    ฉมวก ชนัก
• เหนื่อยหอบ    v. เหนื่อยจนลิ้นห้อย ชื่อพ้อง: หอบ, เหนื่อย ตัวอย่างการใช้: เขาเหนื่อยหอบจนแทบขาดใจเมื่อวิ่งมาถึงประตูหน้าบ้าน
• เหอหนาน    โหหนาน
• หงำเหงอะ    หฺงำเหฺงอะ, หฺงำเหฺงือก ว. หลงจนจำอะไรไม่ได้ (ใช้แก่คนที่แก่มาก).
• หยำเหยอะ    หฺยำเหฺยอะ, หฺยำแหฺยะ ว. อาการที่เคี้ยวซ้ำ ๆ น่ารังเกียจ, อาการที่พูดซ้ำซากน่าเบื่อ.

• อ่ะ ทาคะยาม่า อย่างที่ผมบอก หลอกต้มไอ้หมอนี่เหอะ
• ไสหัวไป ชัค ถึงนายจะเป็นคนเก่งก็เหอะ แต่ไปให้พ้น
• เฮ้ แม็ค ฉันนึกได้บางอย่าง ขอให้เป็นเรื่องดีเหอะ
• มาสาย ไม่เอาน่า เห็นใจเหอะ เราเข็นรถมาเป็นกิโลนะ
• วันนี้ทั้งวันฉันเหมือนได้นั่งรถไฟเหอะเลยล่ะค่ะ
• ให้ตายเหอะ เบลค คุณไม่บอกเรื่องนี้กับผมได้ยังไง ?
• ถึงแม้จะฟันแดงเพราะไวน์ตอนกลับมาบ้านแล้วก็เหอะ
• พวกเธอติดสินใจแบบนั้นเพราะผลประโยชน์ตัวเองเหอะ
• ผมคิดว่าเราทิ้งมันไปเหอะ ผมว่ามันเริ่มจะตลกไปละ
• ไอ้นี่ไม่ต้องเร่ีงให้เสร็จวันนี้ก็ได้ ไปกันเหอะ