เห่อเหิม คือ

• ว. มีใจกำเริบทะเยอทะยาน, เหิมเห่อ ก็ว่า.

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เห่     น. ทำนองที่ใช้ร้องในบางพระราชพิธี, ถ้าใช้ร้องเมื่อเวลาพายเรือพระที่นั่งในกระบวนพยุหยาตราทางชลมารค เรียกว่า เห่เรือ,
• เห่อ     ๑ ว. เป็นผื่นเป็นเม็ดผุดขึ้นมากเป็นพืดไปตามผิวหนัง เช่น มีผื่นเห่อขึ้นเต็มตัว. ๒ ก. แสดงอาการตื่นเต้นยินดีมากจนออกนอกหน้า เช่น เห่อรถ
• ห่อ     ก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
• เหิม     ว. กำเริบ, ลำพองใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เหิมเกริม เหิมหาญ เหิมห้าว เหิมฮึก.
• หิม     หิมมะ- น. ละอองน้ำในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำ ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. ( ป. , ส.
• ความเห่อเหิม    ความทะนงตัว ความโอ้อวด
• มีเหลือเฟือ    ที่มากเกินความจําเป็น
• ข้าวเหลือเกลืออิ่ม    (สำ) น. บ้านเมืองที่บริบูรณ์ด้วยข้าวปลาอาหาร.
• ผู้ที่มีชื่อเหมือนกัน    ผู้มีชื่อเหมือนของคนอื่น
• ก่อเหตุ    v. สร้างความเดือดร้อนให้เกิดขึ้น ตัวอย่างการใช้: คนร้ายไม่น่าเลือกก่อเหตุที่โรงเรียน เพราะอันตรายต่อเด็กมาก
• ห่อเหี่ยว    ว. มีความรู้สึกหดหู่, สลดใจ, เช่น หมู่นี้อ่านหนังสือพิมพ์มีแต่ข่าวร้าย ๆ ทำให้รู้สึกห่อเหี่ยว.
• ข้อเหวี่ยง    น. ส่วนที่ต่อเพลา โดยมากมีลักษณะงอ สำหรับรับกำลังดันหรือกำลังฉุดให้เพลาหมุนรอบ ๆ, ภาษาปากว่า ข้อเสือ. (อ. crank).
• ผู้ก่อเหตุ    n. บุคคลที่ทำให้เกิดเค้ามูลหรือเรื่องต่างๆ ขึ้น ( ใช้ในทางที่ไม่ดี ี) ชื่อพ้อง: ผู้ทำ ตัวอย่างการใช้: บ้านเมืองมีบทลงโทษขั้นรุนแรงกับผู้ก่อเหตุ ที่สร้างความเดือดร้อนให้ประชาชน clf.:
• ย่อเหลี่ยม    ก. ทำให้มุมของเสาหรือภาชนะเช่นผอบ ตะลุ่ม ลึกเข้าไปทางด้านในเป็นมุม ๙๐ องศา.

• ระบบที่มอบความเห่อเหิมในเกมกีฬา
• ขณะที่เดินทางไม่ได้มีแดด แต่ กิจกรรม ก็ตอบสนองและสนุกสนาน นอกจากนี้ฉันต้องการจะสัมผัสมันใน อา เห่อเหิม !