แขนงหน่อ คือ
"แขนงหน่อ" อังกฤษ
- กิ่งก้าน
ควันหลง
ผลปลีกย่อย
เชื้อสายที่ห่างออกไป
- แข น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
- แขน ๑ น. อวัยวะที่ต่อจากไหล่ทั้ง ๒ ข้าง, ( ราชา ) เรียกอวัยวะตั้งแต่ศอกไปถึงไหล่ว่า พระพาหา ตั้งแต่ศอกไปถึงมือว่า พระกร;
- แขนง ๑ ขะแหฺนง น. กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แตกใหม่จากลำของไม้พวกไม้ไผ่, กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แยกออกจากกิ่งใหญ่, โดยปริยายหมายถึงส่วนย่อยที่แยกจากส่วนใหญ่ เช่น
- ขน ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
- ขนง ขะหฺนง น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.
- นง น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
- หน น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
- หน่อ น. พืชที่งอกจากกอหรือเหง้าของต้นใหญ่, โดยปริยายเรียกสิ่งที่เกิดเช่นนั้น; ลูก, ลูกชาย, เชื้อสาย; แผลเรื้อรังที่เกิดจากคุดทะราด เป็นตามฝ่าเท้า.
- ปรัชญาวิทยาแขนงหนึ่ง การศึกษาเกี่ยวกับทฤษฎีของธรรมชาติและความรู้
- แตกแขนง v. ขยายออกไป ชื่อพ้อง: แตกกิ่ง, แตกกิ่งก้านสาขา ตัวอย่างการใช้: กล้วยไม้ประเภทนี้มีลักษณะแปลกออกไป คือ มีรากใหญ่ยาวและแตกแขนงรากอย่างโปร่งๆ เป็นรากอากาศ
- ขนงเนื้อ ขะหฺนง- น. หนังสัตว์ที่เผาไฟให้สุกแล้วต้มให้เปื่อย เพื่อปรุงเป็นอาหาร.
- อ้อมแขน น. วงแขนที่โอบไว้ เช่น แม่โอบลูกไว้ในอ้อมแขน.
- แหนงหน่าย แหฺนงหฺน่าย ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, หน่ายแหนง ก็ว่า.
- ช่อแยกแขนง ช่อดอก ช่อกระจะ ช่อกระจุกแน่น ช่อซี่ร่ม
- ยืดแขนออกไปข้างหน้า เหยียดแขนไปข้างหน้า
มือถือ