แข้น คือ

• ก. ข้นจวนแห้งจวนแข็ง เช่น เลือดแข้น.
  ว. แข็ง เช่น อาหารแข้น.

• แข     น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
• แข้     ( ถิ่น-อีสาน ) น. จระเข้ ( ดู จระเข้ ).
• ข้น     ว. ลักษณะของเหลวที่มีการรวมตัวกันแน่นเข้า, ไม่ใส; มีน้อยลงไป, งวด.
• แข่น    ก. ข้นจวนแห้งจวนแข็ง เช่น เลือดแข้น. ว. แข็ง เช่น อาหารแข้น.
• ขะแข่น    (โบ; กลอน) ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น. (ม. คำหลวง กุมาร), ร้อนขะแข้น. (ม. คำหลวง กุมาร).
• ขะแข้น    (โบ; กลอน) ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น. (ม. คำหลวง กุมาร), ร้อนขะแข้น. (ม. คำหลวง กุมาร).
• คู่แข่งขัน    คู่ต่อสู้ คู่ปรับ ฝ่ายตรงข้าม คู่ชิง คู่แข่ง ผู้แข่งขัน ผู้ท้าชิง ผู้เข้าชิง ผู้เข้าแข่งขัน ผู้ท้าทาย ผู้แข่ง สิ่งที่พอจะทัดเทียมกันได้ adj
• นักแข่ง    นักแข่งรถ
• น้ำแข็ง    น. น้ำที่ถูกความเย็นจัดจนแข็งตัวเป็นก้อน.
• น้ําแข็ง    น้ําแข็งเปล่า
• ผู้แข่งขัน    ผู้ร่วมแข่งขัน ผู้เข้าแข่งขัน ผู้ร่วมการแข่งขัน ผู้เข้าร่วมแข่งขัน ผู้เข้าร่วมการแข่งขัน คู่ชิง คู่ต่อสู้ คู่ปรับ คู่แข่ง คู่แข่งขัน ผู้เข้าประกวด ผู้ท้าทาย ผู้แข่ง สิ่งที่พอจะทัดเทียมกันได้ adj ผู้
• มะแข่น    (ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Zanthoxylum budrunga Wall. ex Hook.f. ในวงศ์ Rutaceae มีลักษณะทั่วไปคล้ายกำจัดหรือมะข่วง [Z. rhetsa (Roxb.) DC.] ต่างกันที่ผลมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง
• แขนปั่น    ลิ่ม
• แข็งขัน    ว. ขยันไม่ย่อท้อ, เอาจริงเอาจัง, มีกำลังมาก.
• แข็งขึ้น    ด้านขึ้น มั่งคง แข็งกล้า