แบกะดิน คือ

• (ปาก) น. เรียกแผงขายของที่วางสินค้าบนพื้นริมทางเดินว่า ร้านแบกะดิน.

• แบ     ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
• แบก     ก. ยกของที่มีน้ำหนักขึ้นวางบนบ่า เช่น แบกของ แบกปืน, โดยปริยายหมายความว่า รับภาระหนัก, มีความรับผิดชอบมาก, เช่น แบกภาระเข้าไว้มาก แบกงานไว้มาก.
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• ร้านแบกะดิน    แบกะดิน
• แบกขึ้น    ขนขึ้น ยก ยกขึ้น อุ้มขึ้น
• ได้ระดับกัน    ก้อง ซึ่งทำให้เกิดเสียงก้อง ดังก้อง เกี่ยวกับเสียงสะท้อน
• กะบ่อนกะแบ่น    ว. กระท่อนกระแท่น, ไม่เสมอทั่วกัน, ไม่เรียบเสมอกัน, เช่น ตัดผมกะบ่อนกะแบ่น ทาสีกะบ่อนกะแบ่น.
• กะดี    น. โรงที่ประชุมทำพิธีฝ่ายศาสนาอิสลาม นิกายเจ้าเซ็น เช่น กะดีเจ้าเซ็นแขกเต้น ตีอก. (นิ. ประธม). (เทียบ ฮินดี คัดดี ว่า พระแท่น).
• กะดี่    ก. ดีดหรืองัดของหนักขึ้น เช่น กะดี่ซุง กะดี่เสา.
• การแบกขึ้น    การยก
• ท่าแบกปืน    บ่า สะบัก ไหล่ ไหล่ถนน ไหล่เสื้อ
• น้ำหนักที่แบก    การติดพัน การเรียกร้องสิทธิในทรัพย์ สิน ความรับผิดชอบ ผู้ที่ต้องพึ่งพาคนอื่น เครื่องถ่วงความเจริญ
• แบกรับหนี้สิน    รับ มีหนี้สิน รับภาระหนี้สิน