แบ่งแยกจาก คือ

• ถอนตัวจาก
  เลิกเป็นอาณานิคมของ
  แยกแยะความแตกต่างจาก

• แบ     ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
• แบ่ง     ก. แยกสิ่งที่เป็นอันเดียวกันหรือถือว่าเป็นอันเดียวกันออกเป็นส่วน ๆ เช่น แบ่งเงิน แบ่งของ.
• แบ่งแยก     ก. แบ่งออกจากกันเป็นส่วนหนึ่งต่างหาก เช่น แบ่งแยกโฉนดที่ดิน.
• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่ง     ก. ชี้, ระบุ, อ้างหรือแสดงให้รู้โดยเจาะจง, เช่น การกระทำของเขาบ่งชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด; ใช้ของแหลม ๆ
• แยก     ก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น
• แยกจาก     v. ไม่ได้อยู่รวมกัน ชื่อพ้อง: จากกัน ตัวอย่างการใช้: จังหวัดอำนาจเจริญแยกจากจังหวัดอุบลราชธานี
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาก     ๑ น. ชื่อปาล์มชนิด Nypa fruticans Wurmb ในวงศ์ Palmae ขึ้นเป็นกออยู่ตามป่าเลนหรือริมฝั่งน้ำกร่อยตื้น ๆ ใบใช้มุงหลังคาและกรุฝา ออกดอกเป็นช่อยาว
• ซึ่งแยกจากจิตใจ    เกี่ยวกับร่างกาย
• วางแยกจาก    วางห่างจาก
• แบ่งแยกมาจาก    แยกจาก
• ซึ่งแยกแยะออกจากกันได้    ซึ่งทำให้แตกต่างกันได้ ซึ่งแบ่งแยกประเภทหรือชนิดได้
• แยกจากกัน    ตรงกันข้าม ไม่เหมือนกัน ตัดออก แบ่งแยก แยกแยะ แยกออกจาก ไม่ต่อเนื่อง แบ่ง แตกต่างกัน แยกกัน แยกตัว พลัดกัน ดึงออกจากกัน

• เมื่อพวกแบ่งแยกจากไป