แว่นฟ้า คือ

• น. กระจก, เรียกพระแท่นที่ประดับกระจกว่า พระแท่นแว่นฟ้า; เรียกพานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะจำหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่ ว่า พานแว่นฟ้า.

• แว่น     ๑ น. สิ่งที่เป็นแผ่นเป็นวงหรือเป็นดวง เช่น หั่นมะเขือเทศให้เป็นแว่น, ใช้แก่สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น อาจจะมีคำอื่นมาขยาย
• ฟ้า     น. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า, อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน; ( กลอน ) เจ้าฟ้า.
• พานแว่นฟ้า    น. พานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะจำหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่.
• ชั้นฟ้า    ทิพ สวรรค์ เทวโลก
• ตื่นฟ้า    (กลอน) ก. แจ่มฟ้า.
• น่านฟ้า    น. พื้นที่ทางอากาศ, เขตทางอากาศ.
• บนฟ้า    กลางหาว กลางเวหา
• ผ่านฟ้า    ราชา กษัตริย์ ผ่านพิภพ ผ่านเกล้า
• ฝนฟ้า    ฝน
• พื้นฟ้า    ท้องฟ้า นภดล นภา
• ล้นฟ้า    ว. มากมายสุดคณานับ เช่น รวยล้นฟ้า.
• หินฟันม้า    ฟันม้า เฟลด์สปาร์
• แวนด้า    กล้วยไม้ประเภทหนึ่งซึ่งปลูกแถบเขตร้อน
• แว่นดํา    แว่นกันแดด แว่นตากันแดด แว่นตาดํา
• ขวานฟ้า    น. ขวานที่ทำด้วยหินในยุคหิน เชื่อกันว่าตกลงมาจากฟ้าเมื่อเวลาฟ้าผ่า.

• ดลสู่สรวงสถาน แว่นฟ้า