แสยงขน คือ

• ก. ขนลุกด้วยความกลัวหรือเกลียดเป็นต้น.

• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แสยง     สะแหฺยง ก. หวาดเกรง เช่น ตับตายหลายเหลือสังขยา ศพสูงเพียงผา แลดูพันฦกนิเห็นแสยง. ( สมุทรโฆษ ), มักใช้ว่า แหยง.
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
• สยดแสยง    ก. สยดโดยมีอาการขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวตามมาด้วย.
• แขยงขน    ขยะแขยง สะอิดสะเอียน แขยงแขงขน แสยงขน
• แสยก    ๑ สะแหฺยก ก. แยกเขี้ยวแสดงอาการให้เห็นน่ากลัว. ๒ สะแหฺยก น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Pedilanthus tithymaloides Poit. ในวงศ์ Euphorbiaceae ใบหนา ดอกสีแดง ใช้ปลูกทำเป็นขอบสนาม, กะแหยก ก็เรียก.
• แสยะ    สะแหฺยะ ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.
• ยิ้มแสยะ    ก. ยิ้มแบะปากแยกเขี้ยวเป็นการขู่ขวัญให้เกรงกลัวหรือขู่ว่าจะทำร้าย.
• แขยงแขงขน    ก. สะอิดสะเอียนจนขนลุก.
• แสยะปาก    v. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เยาะเย้ย หรือเกลียดกลัว ชื่อพ้อง: แบะปาก ตัวอย่างการใช้: เขาชอบแสยะปาก เมื่อรู้สึกไม่พอใจ
• สยองขวัญ    ว. น่าหวาดกลัวจนขวัญหาย เช่น นวนิยายสยองขวัญ.
• เรือบรรทุกลําเลียงขนส่ง    เรือท้องแบน เรือกัญญา เรือบรรทุก
• แผ่นเสียงขนาดใหญ่    สมุดลงนามของผู้มาเยี่ยม สมุดหน้าเปล่าสำหรับเก็บภาพแสตมป์หรืออื่น ๆ
• เสยขนด้วยปาก    ภาคภูมิใจ แต่งตัว สวยงาม ใช้ขนด้วยปาก