โกรธฉุนเฉียว คือ

• เต้นแร้งเต้นกา

• โก     พี่
• โกรธ     โกฺรด ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ราชาศัพท์ว่า “ทรงพระโกรธ” ก็ใช้ เช่น ก็จะทรงพระโกรธดั่งเพลิงกาล. ( อิเหนา ). ( ส. โกฺรธ).
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• ฉุ     ว. มีเนื้อไม่แน่น, ใช้แก่ อ้วน หรือ บวม เป็น อ้วนฉุ บวมฉุ.
• ฉุน     ว. แรง, กล้า, (ใช้แก่กลิ่นและรส) เช่น บุหรี่ฉุน เหล้าฉุน. ก. รู้สึกชักโกรธขึ้นมาทันที. ( ข. ฉุรฺ).
• ฉุนเฉียว     ว. ฉุนจัด, โกรธง่าย, โกรธเร็ว, เฉียวฉุน ก็ว่า.
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉียว     ว. แรง, จัด.
• เกรี้ยวโกรธ    ก. โกรธจัด, โกรธเกรี้ยว ก็ว่า.
• โกรธเกรี้ยว    ก. โกรธจัด, เกรี้ยวโกรธ ก็ว่า.
• โกรธา    โกฺร- (กลอน) ก. โกรธ.
• โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ    หัวเสีย อารมณ์เสีย โมโหอย่างมาก โกรธมาก โกรธจัดจนหน้าแดง
• กริ้วโกรธ    กริ้ว มาระ โกรธ โกรธา โกรธเคือง โกรธแค้น โมโห เคือง
• ขึ้งโกรธ    ก. โกรธเอาจริงเอาจัง, โกรธมาก, โกรธขึ้ง ก็ว่า.
• ถือโกรธ    ก. คุมแค้น, ผูกใจโกรธ.

• โกรธฉุนเฉียวด้วยเหตุผลเพียงเล็กน้อย